Oca in Onto czy też Oco in Pignatto to specjał dawnej Republiki Weneckiej, który można nazwać rodzajem włoskiego Confit. Produkowany przede wszystkim w okolicach Padwy oraz Vincezy. Na włoską wieś przepis na duszenie gęsi we własnym tłuszczu przywieźli z sobą ponoć żydzi w XVI wieku. Był to najlepszy sposób na konserwację mięsa popularnego w całych Włoszech. Przygotowywało się je zazwyczaj jesienią kiedy mięso ptaków zyskiwało na smaku dzięki temu, że w lecie karmione było aromatycznymi trawami – mniszek lekarski, koniczyna – oraz owocami – jeżyny, figi. Dziś nie ma to już jednak, aż takiego znaczenia.
Tradycyjnie gęś w całości dusi się kilka godzin z oliwkami, rozmarynem, solą, pieprzem i czosnkiem. W tym czasie wytapia się cały tłuszcz. Tak spreparowane mięso oddziela się od kości, zdejmuje także skórę. Kiedyś był to moment w którym gęś zasypywało się solą i odstawiało na kilka dni. Obecnie ten etap jest już raczej pomijany. Od razu przechodzi się do układania kawałków gęsi w glinianych słojach, przetykaniu ich liścmi laurowymi i i zalaniu wytopionym wcześniej łojem. W ten sposób mięso zachowuje świeżość ponad rok. Przed podaniem ponownie się ją podgrzewa. W czasach republiki weneckiej Oca in Onto była dodatkiem do słynnej do dziś potrawy Riso e Bisi.
