Maroilles niekiedy nazywany jest również śmierdzielem z Lille (rejon Nord-Pas-de-Calais), co w pełni oddaje jego charakter. Jest to ser bardzo wyrazisty w smaku i jeszcze bardziej aromatyczny. Pierwsze wzmianki na piśmie na temat tego delikatesu z Maroilles (w pobliżu Lille), pochodzą z 960 roku, wówczas nazywano go jeszcze Craquegnon. O jego 1000-letnią tradycją, o którą zadbali benedyktyni z picardyjskiego klasztoru Maroilles. Pierwotnie produkowany tylko w opactwie, od XII wieku zaczął być wytwarzany we wszystkich wsiach opactwa. Uznanie ogólnokrajowe zdobył dość szybko, bo już w tym samym wieku znalazł się na dworze króla Filipa Augusta.
Receptura Maroilles jest dość specyficzna. Najpierw solony skrzep jest suszony przez dwa tygodnie, po czym ser pokryty już białą pleśnią jest szczotkowany na wilgotno i dojrzewa od miesiąca (w przypadku najmniejszych serów) do czterech miesięcy. Koneserzy skórkę i miąższ jadają osobno.
