Przepis na Mostarda di Cremona przywędrował z Francji (patrz: Musztarda z Dijon). Do Cremony leżącej na pograniczu Lomabrdii i Emilii-Romagni dotarł już przynajmniej w XIV wieku – w liście do podesty z Voghera z 1397 lombardzki książe Gian Galeazzo Visconti w jednym ze swoich listów wspomina o „owocowej musztardzie”. Tutaj zrobiono z niej jednak nieco lżejszą wersję niż we Francji. Z podstawowego przepisu pozostawiono gorczycę, ale ocet zastąpiono syropem cukrowym. Co więcej ostra gorczyca przestała być już bazą smakową. Zastąpiono ją kndyzowanymi owocami – wiśniami, figami czy gruszkami – krojonymi na duże kawałki. Jada się ją jako dodatek do mięsa. Podaje się ją także z serami, takimi jak Mascarpone.
Musztarda z Cremony stała się zresztą inspiracją do kilku innych, podobnych past tworzonych przede wszystkim przez inne nie mniej ambitne nadpadańskie miasta. Są więc Mostarda di Mantova, Mostarda Vicentina, Mostarda di Voghera, ale także Cougna Mostarda d’uva Piemontese, Mostarda Siciliana czy Mostarda Bolognese.
W warunkach polskich trudno jest dostać Mostarda di Cremona, można więc pokusić się o przygotowanie jej domowym sposobem.
Składniki:
– 125 gr różnych owoców pokrojonych na duże kawałki: winogron, jabłek, gruszek, śliwek etc.
– pół filiżanki miodu
– 1,5 filiżanki białego wina
– 1/3 filiżanki musztardy
– sok i skórka z jednej cytryny
Przygotowanie:
- Owoce umieścić w rondlu. Dodać miód, sok z cytryny, skórkę z cytryny i tyle wody aby przykryła owoce.
- Całość gotować na średnim aż woda odparuje, a owoce się skandyzują.
- W drugim rondlu umieścić resztę miodu razem z winem. Zagotować.
- Po 10 minutach dodać musztardę i mieszając gotować aż sos zgęstnieje.
- Owoce umieścić w dużym słoiku i zalać winnym sosem. Odstawić na kilka dni aby musztarda nieco dojrzała.
(Poniższy film, nie jest literalną ilustracją przytoczonego powyżej przepisu, ale nieco alternatywną wersją receptury. Bardziej chodzi o pokazanie jak przyrządza się tę potrawę.)
