Jak się można domyśleć Fouace to nazwa wywodząca się od włoskiej Focacci. Pierwotnie był to bowiem rodzaj placka, który do południowej Francji (m.in. rejon Midi, Langwedocja, Prowansja ) przywieźli jeszcze Rzymianie. Z czasem, gdy opanowano sztukę zaprawiania ciasta chlebowego środkami spulchniającymi i zaczęto lepiej czyścić pszenicę, placek zaczął przeistaczać się pulchną bułkę. Aż zaczęto formować rodzaj kręgu czy wieńca serwowano z okazji ważnych świąt (są też Fouace bardzo podobne do bagietek). Pozostały przy tym regionalne naleciałości: w Langwedocji i Roussillon jest płaski pieczony na słodko lub ze skwarkami, w Prowansji wzbogacany o anyżek, a w Midi m.in. z kandyzowanymi owocami i suszonymi śliwkami (Owernia i Aveyron) oraz przyozdobionymi charakterystycznymi formowanymi z ciasta ślimakami pokazującymi ile funtów warzy Fouace (Laguiole).
