Ser wywodzący się z piemonckiego Castelmagno był produkowany co najmniej w XIII wieku. Już w 1277 roku miejscowi hodowcy bydła wyrokiem sądu zostali bowiem zobowiązani płacić za wypas swoich stad miejscowemu feudałowi, margrabiemu z Saluzo, właśnie w formie sera, zwanego później Castelmagno. Jest to najbliższy krewniak lombardzkiej, ale produkowanej także w Piemoncie pleśniowej Gorgonzolli. Dziś wytwarza się go nie tylko w gminie Castelmagno, ale również Pradleves oraz Monterosso Grana i jest objęty ochroną regionalną DOP.
Produkuje się go z odtłuszczonego mleka krowiego. Masę serową zawija się w płótno i wiesza na kilka dni. Później jest jeszcze prasowany, aby uzyskać ostateczną formę. Dojrzewa od 2 do 5 miesięcy, w dobrze wietrzonych pieczarach skalnych.
Młody Castelmagno ma czerwoną skórkę i miąższ w kolorze kości słoniowej. Później skóra brązowieje, a środek przeszywają nitki zielono-niebieskiej pleśni.
