To jedna z najstarszych roślin uprawnych – pierwsze plantacje pojawiły się ponoć już 12.000 lat temu na obecnym pograniczu Tajlandii i Birmy. W tym regionie jest do dziś bardzo popularny. Rośnie zimą, także pod śniegiem i jest zbierany na przedwiośniu – stąd nazwa Groszek Śnieżny.
Biologicznie to po prostu podgatunek grochu zwyczajnego – nazwa systematyczna Pisum sativum var. macrocarpon. Stąd bardzo zbliżony jest do popularnego także w Polsce groszku cukrowego – Francuzi obie rośliny nawet określają jednym mianem mangetout, czyli jadane w całości. W przeciwieństwie do innego niedojrzałego grochu, czyli groszku zielonego, oba te rodzaje groszku jada się łącznie ze strąkami (dopóki są młode). Podstawowa różnica tkwi w tym, iż groszek śnieżny ma płaskie strąki, a cukrowy nieco zaokrąglone. Oba niezywkle popularne w kuchni dalekiego wschodu są równie często używane do smażenia – w Tajlandii wchodzi m.in. w skład popularnego, warzywnego Phat Phak Ruam Mit.
