Fontina
Pierwsze wzmianki na temat
Fontiny pojawiły się już w 1477 roku w traktacie „La Summa Lacticiniorum” będącego biblią ówczesnego włoskiego mleczarstwa (choć sami
Włosi przekonują, że robiło się go już w XII wieku). Nie ustalono w nim jednak źródła pochodzenia nazwy. Z jednej stron
Fontin to alpejski szczyt w
Dolinie Aosty, a z drugiej
Alpe Fontin to miejscowość oddalona o 25 km od Aosty. Żeby było jeszcze trudniej po włosku
fondere znaczy
topić, a jak wiadomo Fontina to jeden z najczęściej topionych włoskich
serów, składnik pochodzącej z tutejszych Alp Fonduty.
Robi się ją z niepasteryzowanego mleka pełnotłustego pochodzącego wyłącznie od krów rasy
simmeltańskiej: Pezzata Rossa i Pezzata Nera Valdostana. Dojrzewa 3 – 4 miesiące często w jaskiniach lub wykutych w skale piwnicach. Co ciekawe zapieka się tylko ser dobrze dojrzały – ich specyficzną cechą jest fakt, topnienia w temperaturze 60 st.C co preferuje je do wykorzystywania przy robieniu Fonduty. Młodszy traktuje się jak ser półmiękki. Objęta w 1955 roku ochroną regionalną (a od 1996 DOP) Fontina już od przeszło wieku jest podrabiana. Najsłynniejszy falsyfikat to zrobiony w czasie II Wojny Światowej duński
Fontal (nie mylić z trydenckim
Fontalem). Podróbką nie jest za to wyjątkowo podobny
Toma de Gressoney.
...