XVI wieczne dokumenty wspominają, że już w 1515 roku apenińskim serem Raviggiolo produkowanym na pograniczu Emilii-Romagni oraz Toskanii, zajadał się papież Leon X. Jest to świeży górski ser, zazwyczaj przygotowywany od jesieni do wczesnej wiosny. Do Raviggiolo używa się zarówno mleka krowiego jak i koziego. Świerze łączy się ze zsiadłym, pozostawia na krótko aby powstał skrzep a następnie odsącza – na wiklinowych matach lub w koszach, albo liściach paproci, figowca, a nawet kapusty. Jest dość łagodny. Zazwyczaj jada się go doprawionego i polanego oliwą.
