day : 12/07/2013 21 w tej kategorii

Asam Kandis

Asam Kandis (łac. Garcinia xantho chymus) to rodzaj drzewa owocowego z rodziny mangostanów. Ma okrągłe owoce – coś pomiędzy mandarynką, a mangostanem – o dość kwaśnym smaku. W kuchni używa się ich do dżemów, marynuje i dodaje (także po ususzeniu) jako kwaskowata przyprawa do potraw. Najczęściej używa się ich na Sumatrze (Indonezja), powszechne są jednak w całej Azji Południowo-wschodniej – np. w Malezji są składnikiem Ikan Asam Pedas. Substytut: Tamarydnowiec ...

Tamaryndowiec / Pasta Tamaryndowa

Tamaryndowiec (łac. Tamarindus Indica) zwany po polsku Powidlnikiem, to drzewo rosnące w Indiach i Azji południowo-wschodniej. Jadalne są młode liście oraz młode strąki. Wraz z dojrzewaniem zbiera się w nich kwaskowaty miąższ. Sporządza się z niego pastę, szczególnie popularną w Indonezji, która jest przyprawą nadającą potrawom kwaśny smak. Nazwa Tamaryndowiec to pomysł arabski, który drzewo to określili mianem tamr hindi czyli indyjskiej palmy. Roślina szczególnie dobrze przyjęła się w Malezji, a także w Tajlandii gdzie często trafia do tutejszych curry znanych jako Kaeng. Indonezyjczycy często tamaryndowca nazywają Asam Jawa czyli kwasem jawajskimAsam to tutejsze określenie kwaśnych roślin, których w kuchni używa się co najmniej kilka. Tamaryndowiec jest jednym ze składników sosu Worcester. ...

Asam

Asam to używane w Malezji i Indonezji (a także w Tajlandii) określenie odnoszące się do cierpkich roślin, które w kuchni południowo-wschodniej Azji służą do nadawania kwaśnego smaku potrawom. Najsłynniejszy jest Asam Jawa czyli Tamaryndowiec, kilka innych przykładów to: - Asam Kandis - Asam Gelugur / Asam Keping - Kecombrang / Asam Cikala - Tamaryndowiec Aksamitny / Asam Keranji

Czarnuszka / Kalonji

Czarnuszka, a właściwie Czarnuszka Siewna (łac. Nigella sativa) to rodzaj jaskru wywodzącego się z basenu morza śródziemnego (była używana już w Egipcie). Pierwotnie traktowana jako roślina lecznicza, dzięki aromatom zawartym w olejkach eterycznych znalazła też zastosowanie w kuchni. Używane są nasiona, które stanowią przyprawę m.in. do aromatyzowania pieczywa (np. chlebków Naan), marynat czy nawet wina. Kształtem nasiona przypominają nieco nasiona kminu, stąd alterna...

Limonka Kaffir / Papeda

To rodzaj cytrusa rosnącego w Azji Południowo-wschodniej. Sok Limonki Kaffir jest zbyt cierpki aby był istotnym elementem kuchni (częściej wykorzystywany jest w medycynie naturalnej). Powszechne zastosowanie w przyprawianiu zup (np. Tom Yum) oraz curry (Kaeng) znalazła za to skórka limonki - szeczególnie w Tajlandii, Laosie i Kambodży – oraz liście Kaffir (także w Indonezji,  na Jawie i Bali). Liście kaffiru można zawsze zastąpić skórką zwykłej limonki – 2 liście odpowiadają jednej łyżeczce skórki. ...

Lempuyang / Imbir Cytwarowy / Awapuhi

Awapuhi czy też Lempuyang w Polsce znany jako Imbir Cytwarowy (łac. Zerumbet Zingiber) to przyprawa korzenna z rodziny imbirowatych (nazwa botaniczna: Zingiber zerumbet). Wywodzi się z Indii, ale został wywieziony daleko na wschód: przez Indochiny i Indonezję, aż na Polinezji, a stamtąd na Hawaje, gdzie dziś jest najbardziej popularny. Podobny jest nieco do Imbiru, ma jednak szersze zastosowanie. Poza korzeniem, zjada się także owoce - mają orzeźwiający smak - a także liście ...

Kamfora / Kamforowiec

Kamforowiec a właściwie Cynamonowiec Kamforowy (łac. Cinnamonum Camphora) to drzewo z szerokiej rodziny cynamonwców, z których pozyskuje się korę zwaną Cynamonem. Wywodzący się z Tajwanu Kamforowiec ma jednak intensywny aromat kamfory. Od wieków używa się go zarówno w przemyśle (m.in. jako składnik prochu strzelniczego) jak i w kuchni. W średniowieczu z dalekiego wschodu wywędrował przez Indie i kraje arabskie aż do Europy. Wówczas dodawano go przede wszystkim do słody...

Cynamon / Casia

Ojczyzną Cynamonu jest Azja południowa i wschodnia z Cejlonem, Indonezją i Chinami na czele. W tym regionie w największym stopniu jest też wykorzystywany i to nie tylko do dań słodkich. Jako przyprawę używa się wewnętrznej kory zdjętej z gałęzi Cynamonowców (łac. Cinnamomum) – zewnętrzna, zdrewniała część jest usuwana, a wewnętrzna pierwotnie wilgotna od soków drzewa, w czasie suszenia zwija się. Wygląd zależy od gatunku Cynamonowca: - z drzew cejlońskich uzyskuje się korę gładką, zwiniętą w ruloniki, - z drzew chińskich kora jest grubsza, szara, chropowata i tylko lekko zagięta. W basenie Morza Śródziemnego cynamon używany jest już ponoć od 4 tys. lat i trudno jednoznacznie powiedzieć jak się tutaj dostała. Według Herodota został przywieziony przez egipskich kupców handlujących na wybrzeżu Morza Czerwonego lub w Etiopii, niemniej upowszechniła się dopiero w XIII wieku. Cynamon doskonale przyjął się także w kuchniach Ameryki, szczególnie w Meksyku. Korę pozyskuje się głównie z czterech gatunków drzew cynamonowych z których wielu kucharzy tylko Cynamon Prawdziwy uznaje jako Cynamon. Dla odróżnienia Cynamon Chiński i pozostałe drzewa nazywane są Cassia lub Cynamon Cassia. 
  • Cynamon Prawdziwy lub Cejloński (łac. Cinnamomum verum) jak sama nazwa wzkazuje to najważniejszy przedstawiciel tej rodziny, a jego produkcja ma ojczyznę na Cejlonie, nie mniej uprawiany jest także w Afryce i Ameryce. Cynamon prawdziwy eksportowany jest przede wszystkim do Europy.
  • Cynamon Aromatyczny, Chiński, Casia (łac. Cinnamomum aromaticum; ew, Cinnamomum cassia) to rodzaj cynamonu, którego produkcja skupia się w Chinach. Jego aromat jest mocniejszy niż w przypadku cynamonu prawdziwego. Cynamon Chiński trafia przed wszystkim na rynki amerykańskie.
  • Cynamon Indonezyjski, Cassia Prawdziwa, Padang Cassia, Korintje (łac. Cinnamomum burmanii) na Jawie i Sumatrze gdzie indonezyjczycy sadzą lasy cynamonowe jest on nazwyany Kayu Manis co oznacza słodkie drzewo. Ten rodzaj cynamonu trafia przede wszystkim na rynek USA.
  • Cynamon Sajgoński, Wietnamski (łac. Cinnamomum loureilo) uprawia się przede wszystkim w Wietnamie gdzie jest składnikiem słynnej zupy Pho
Mniej znaczące drzewa to m.in. Cynamonowiec Tamala (łac. Cinnamomum tamala) uprawiany w zachodnich Chinach i Indiach, który tutejszym kucharzom oferuje nie tylko korę, ale także liści - zwane są niekiedy indyjskimi liśćmi laurowymi. ...

Kardamon / Karvam

Nie jest to wiedza powszechna ale Kardamon to dość bliski krewny Imbiru – należą do jednej rodziny imbirowatych. Wywodzi się z Indii, a do Europy trafił na samym jej początku – gdy w Grecji królowały Mykeny. Również starożytni nadali mu nazwę kardamomon czyli roślina pachnąca. Aromat ma wszakże intensywny, z nutą pieprzu, cytryny i kamfory. Najczęściej używają go Hindusi, do deserów, ryżu, curry i napojów. Pakistańczycy ograniczają się do aromatyzowania herbaty, a Arabowie kawy. W Europie wykorzystuje się go do nalewek, dodaje do ciast, pieczywa i wędlin (szczególnie w Skandynawii). W kuchni i nie tylko wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje kardamonu:
  • Kardamon Zielony czyli Właściwy lub Indyjski, Cejloński, Malabarski (łac. Cardamomum Elettaria) o mniejszych nasionach i zielonych łuskach, który dominuje na obszarze od Indii, aż do Malezji i zachodniej Indonezji.
  • Karadmon Czarny zwany też Bengalskim, Sjamskim lub Jawajski, a także po prostu Kravam (łac. Cardamomum Amomum), o większych ciemnych nasionach, który sprzedawany jest w całej Azji oraz w Australii.
...

Zedoary / Zedoaria / Biała Kurkuma / Kentjur

Zedoary (łac. Curcuma zedoaria) to jedna z odmian kurkumy. Z Indii do Europy już w VI wieku przywieźli ją kupcy arabscy. Od tego czasu straciła jednak na popularności i została zastąpiona inną korzenną przyprawą – Imbirem. Obie przyprawy mają bowiem podobny smak. Zedoary ma dodatkowo lekki aromat mango i jest trochę gorzkawy. Wciąż używa się go przede wszystkim w Indonezji, a w Indiach jest bazą zupy Amb Halad Ka Shorba. Zeodary niekiedy trafia także jako składnik do ...