day : 25/05/2014 10 w tej kategorii

Metaxa

Grecki winiak Metaxa nie jest robiony dokładnie jak brandy w innych krajach europejskich. Poza winiakiem wzmacnia się go bowiem czystym spirytusem rozcieńcza wodą destylowaną i jeszcze w dodatku aromatyzuje – stąd ten nieco słodko-kwaśny posmak. W podstawowej wersji Metaxa ma pięć gwiazdek i 38 proc. alkoholu. Nieco lepszej klasy jest Amphora, która w beczkach leżakuje 7 lat i ma też siedem gwiazdek. Jeszcze wyżej pozycjonuje się Grand Olympian Reserve, oraz Centanary, która ...

Ouzo

Ta anyżówka popularna jest w całej wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, chociaż ze względów religijnych piją ją raczej chrześcijanie, w szczególności Grecy. Pierwsze nalewki na anyżu już w VIII wieku robili Arabowie, za pomocą opracowanego przez siebie aparatu do destylacji ciągłej, Alembik. Pierwotnie miały zastosowanie w medycynie jak lek na wszystko. Dziś Ouzo produkuje się mieszając aromatyzowany anyżkiem destylat z czystym alkoholem, cukrem oraz wodą ...

Raki (Tsikoudia)

Wywodząca się z Krety wódka Raki, nazywana niekiedy Tsikoudia, w koncepcie bardzo przypomina Jugosłowiańską Rakiję. W Grecji do jej produkcji stosuje się jednak tylko jeden rodzaj owoców, winogrona, a w szczególności nieco sfermentowane wytłoki z winogron. Są one produktem ubocznym w procesie wytwarzania wina. Co ciekawe w ten sam sposób Francuzi produkują swój Marc, Włosi Grappę, a Macedończycy Tsipouro. Na Krecie Raki to w znacznej mierze wciąż produkt chałupniczy, ...

Tsipouro

Tsipouro to destylat pierwotnie pochodzący z Macedonii, ale dziś znana jest już w całej Grecji. Jest to rodzaj Grappy - również jego się starzy w beczkach, przez co nabiera złocisto-brązowego koloru. Wytwarza się go zarówno z wina, jak i wytłoków winnych, podobnie jak Raki. Tsipouro niekiedy aromatyzowane jest lubianym przez greków anyżem i wówczas bardzo przypomina Ouzo (również burzy się po dolaniu wody).

Greckie wina

Greckie winiarstwo swój renesans i odbudowę przeżywa od początku lat 70-tych. Podobnie jak wiele innych młodych rynków (np. Hiszpański) również tutaj dominują duzi, znani i markowi producenci. W Grecji dominują cztery firmy: - Jednym z najstarszych jest Achaia Clauss (zdjęcie niżej) utworzone jeszcze w 1861 przez niemieckiego emigranta Gustava Claussa. W swych winnicach w regionie Patras na północy Peloponezu, od ponad wieku produkuje m.in. znane czerwone wino Demestica, a od dwóch lat rozwija także sprzedaż białego wina Peloponesiakos. - Nie mniej znana jest działająca w Macedonii firma Boutaris, która stawia na słynne czerwone wino Naoussa. - Trzeci znany producent, firma Tsantalis (produkuje także Ouzo) swoje winnice ma na wyspie Athos gdzie na moszcz tłoczy winogrona szczepu Agriorgitiko – to z nich produkuje się popularne i dość słodkie wino Imglikos. Specjalnością ostatniego potentata, firmy Kourtakis jest za to produkacj Retziny. Poza ścisłą czołówką plasują się tacy winni producenci ja: Chateaux Calligas, Lazardis, Matsa, Pegasus, Cambas, Hatzimichalis, Parpatoussis oraz Semeli. W Grecji wina nie klasyfikuje się jednak wyłącznie według producentów ale także regionów upraw i charakterystycznych dla nich szczepów występujących zresztą praktycznie tylko tutaj. System kontrolowanego pochodzenia wprowadzono dość dawno w 1971 roku. Do dziś jest już 28 apelacji, pogrupowanych według regionów: Wyspy Morza Egejskiego - Kreta – największa grecka wyspa ma aż cztery własne regiony na północy Peza, Archanes, na południu Dafnes, a na wschodzie Sitia. Charakterystyczna dla tej wyspy jest czerwona odmiana winogron Kotsifali, która obrasta stoki wokół tutejszej stolicy Heraklionu, zlokalizowane w regionie Peza i Archanes – dla wzmocnienia koloru miesza się go także ze szczepami Mandilaria albo Syrah. Tutaj ceni się również białe winogrona szczepu Vilana, a na reszcie wyspy szczep Mandilaria. Na Krecie szczególnym uznanie cieszą się jednak wina wiejskie robione w gospodarstwach, a później sprzedawanych na ulicznych straganach. - Limnos - Paros - Rodos – tutaj wino wytwarza się m.in. z uprawianego również na Krecie szczepu Mandilaria, który daje trunek mocno taninowy – dlatego często się go rozcięcza. - Samos – bez przesady ta wyspa to jedna wielka winnica i tylko jej południowo-zachodni skrawek nie jest obsadzony winami. Dominującym tu szczepem jest biały Muskatteler, z którego wytwarza się słynne słodkie wina. Część z nich, takie jak Nectar, są robione z moszczu tak słodkiego (przed tłoczeniem winogorna są lekko podsuszane co zwiększa koncentrację cukru), że drożdże nie są go w stanie rozłożyć. Przy 14 proc. alkoholu aż 1/5 wina to wciąż cukier. W przypadku reszty win fermentacja jest po prostu przerywana przez dodanie destylatu winnego. - Santorini – ta turystyczna mekka znana jest z lekkich białych win pochodzących ze szczepu Assyrtiko nieco podobnego do Rieslinga oraz mniej kwaskowatego Athiri – ten szczep uprawia się zresztą także w Macedonii, Attyce oraz Rodos. Grecja Centralan - Attyka – to przede wszystkim region upraw winorośli Saviatano przeznaczonych na Retzinę. Niewiele popularny są jednak szczep Roditis przeznaczony na lekkie białe wina o cytusowym bukiecie. - Epir - Zumillahola - Tessalia – podobnie jak w Attyce również tu uprawie się szczep Roditis. - Rapsani - Ankleteios Wyspy Jońskie - Kefalonia – na tej wyspie choć niezbyt dużej są aż trzy rodzaje upraw o gwarantowanej jakości : Robola dające wina wytrawne o dymnym posmaku, Mavrodaphne zwana także „czarnym laurem” z której produkuje się ciężkie i naturalnie słodkie trunki, a także Muscat również przeznaczony na słodkie wina. Peloponez - Mantinia – wizytówką tego regionu są białe oraz musujące wina tłoczone ze szczepów Moascho i Filero. - Nemea – jest to region zdominowany przez czerwony szczep Agrigitiko (inaczej nazywane winogronami św.Jerzego), z których wytwarza się lekkie i owocowe w smaku wina. - Patra – region skupiony wokół miasta Patra to oczywiście matecznik znanego producenta win Achaia Clauss (zdjęcie obok). Patras słynie także z win naturalnie słodkich tłoczonych Muscata oraz Mavrodaphne (ten ostatni szczep często miesza się także z winogronami Korinthiaki). Jednym z najbardziej znanych, słodkich trunków Patry jest Brusco. Macedonia - Amyntaion - Goumenissa – poodobnie jak w Naoussa również tu dominuje szczep Xynomavro, ale jego uprawa daje słabsze efekty - Naoussa – w tym regionie szczególnie dobrze radzi sobie odmiana wingron którą Grecy określają je jako Xynomavro czyli czarny kwas. Daje ona bardzo silnie i taninowe wino. To tutaj działa słynna winiarska firma Boutaris. - Epanomi ...

Retzina / Retsina

Nie ma drugiego tak znanego greckiego wina jak Retsina (Retzina). Zawdzięcza to naturalnie swojemu dość specyficznemu, cierpkiemu smakowi. Wszystko przez sosnową żywicę. Zaczęło się już w antycznej Grecji kiedy to gliniane dzbany uszczelniano żywicę sosny Aleppo. Miała ona także tę doskonałą właściwość, iż konserwowała wino (sosnowe szyszki były zresztą jednym z atrybutów Dionizosa). Ta przyczyna spowodowała, że wielu greków przez wieki nie zrezygnowała z jej ...

Hilopites / Chilopites

Hilopites, ew. Chilopites (gr. Χυλοπιτες) to tradycyjny domowy makaron używany w Grecji m.in. do zapiekania mięs. Nie ma określonego kanonu odnośnie jego kształtu – często wygląda jak polskie łazanki – zazwyczaj jest jednak dość drobny, choć równie dobrze można go spotkać w postaci wstążek.

Cheiropoiita Macaronia

To rodzaj domowego greckiego makaronu – cheiropoiita (gr. χειροποιητα) oznacza ręcznie robiony, a macaronia to po prostu makaron. Z tego też względu, jak to zwykle w przypadku domowych klusek nie ma jednego przepisu na ciasto i jednego sposobu wykrajania. Wedle jednej z tradycyjnych metod ciasto formowało się wokół cienkiej gałązki, którą obecnie można zastąpić cienkim drutem lub żyłką. Tak powstała wąska i długa rurka może być dzielona na krótsze kawałki, ...

Pligouri (Pourgouri / Bolgur)

Pligouri (gr. πλιγούρι) to grecka wersja popularnej na bliskim wschodzie kaszy Bulgur. Przygotowuje się ją tak samo: najpierw gotując na parze, a później susząc ziarna zboża. W Grecji najczęściej używa się do niego pszenicy Durum. Na Cyprze używa się nazwy Pourgouri, a w Macedonii Bolgur.

Filo

Filo, które przypomina nieco ciasto francuskie, zawędrowało z Persji przez Turcję, aż do Grecji i na Bałkany. Co charakterystyczne jest ono bardzo cienkie - filo po grecku oznacza liść - co powoduje że w czasie pieczenia nieco rozwarstwia się. Tak jest zarówno w przypadku baklavy gdzie filo stosuje się do robienia słodkich ciastek, a także niemniej popularnych Tiropitas, pieczonych pasztecików nadziewanych serem. Bardzo cienkie rozwałkowanie ciasta nie jest jednak sprawą łatwą i nawet sami Grecy czy Turcy rzadko się tego już podejmują. Podobnie jak reszta Europejczyków wolą kupować gotowe filo w sklepach. Ambitni mogą jednak zrobić je sami. ...