Radicchio
Radicchio (łac. Cichorium intybus), czyli fioletowa odmiana cykorii jest dziś uprawiana w większości krajów Europy, ale tak naprawę je to jeden z najważniejszych symboli Włoch i regionu Veneto. Wystarczy nadmienić, że dwie z czterech jej odmian mają noszą nazwę bliskiego Wenecji miasta Treviso, a trzecia wywodzi się z Castelfranco. W Treviso powstało zresztą powstało konsorcjum ośmiu gmin nadzorujących właściwą uprawę tej sałaty. Co więcej w okresie zbiorów, każdego ...
Omułki / Moule / Cozza
Moule w Polsce znane jako
Omułki Jadalne (łac.
Mytilus edulis) to jeden z najpopularniejszych rodzajów
małży, zwykle właśnie z nimi utożsamiane. Największe europejskie hodowle omułkóœ znajdują się na wielkich fermach leżących u wybrzeży holenderskiej Zelandii. Nie mniej tradycja ich przygotowywania i podawania przybyła tu z południa:
Belgii i
Francji. Francuzi łowią je zarówno w
Normandii, Bretanii i Wandei, jak i po drugiej stronie kraju - w Morzu Śródziemnym, w
Prowansji.
Te najpowszechniejsze, odławiane w Atlantyku (u wybrzeża Francji, Belgii i Holandii) są niezbyt duże. Francuzi określają je mianem
Bouchot – to nazwa przypisana małżom hodowanym na linach rozpiętych na palach wbitych w morskie dno. Znacznie większe egzemplarze występują w Morzu Śródziemnym. Ich połów trwa od lipca do lutego. Popularne są nie tylko we Francji (w Prowansji) ale także we
Włoszech – tutaj nazywane są
Mitilo, ew.
Cozza (raczej w środkowych Włoszech) oraz
Muscolo i
Peocio na Północy.
W Europie najpopularniejsze przepisy na omułki to belgijski
Mosselen-Friet oraz prowansalskie
Moules Marinieres.
...
Cynamon / Casia

Ojczyzną
Cynamonu jest Azja południowa i wschodnia z Cejlonem,
Indonezją i Chinami na czele. W tym regionie w największym stopniu jest też wykorzystywany i to nie tylko do dań słodkich. Jako przyprawę używa się wewnętrznej kory zdjętej z gałęzi
Cynamonowców (łac.
Cinnamomum) – zewnętrzna, zdrewniała część jest usuwana, a wewnętrzna pierwotnie wilgotna od soków drzewa, w czasie suszenia zwija się. Wygląd zależy od gatunku Cynamonowca:
- z drzew cejlońskich uzyskuje się korę gładką, zwiniętą w ruloniki,
- z drzew chińskich kora jest grubsza, szara, chropowata i tylko lekko zagięta.
W basenie Morza Śródziemnego cynamon używany jest już ponoć od 4 tys. lat i trudno jednoznacznie powiedzieć jak się tutaj dostała. Według Herodota został przywieziony przez egipskich kupców handlujących na wybrzeżu Morza Czerwonego lub w Etiopii, niemniej upowszechniła się dopiero w XIII wieku.
Cynamon doskonale przyjął się także w kuchniach Ameryki, szczególnie w
Meksyku.
Korę pozyskuje się głównie z czterech gatunków drzew cynamonowych z których wielu kucharzy tylko
Cynamon Prawdziwy uznaje jako Cynamon. Dla odróżnienia
Cynamon Chiński i pozostałe drzewa nazywane są
Cassia lub
Cynamon Cassia.
- Cynamon Prawdziwy lub Cejloński (łac. Cinnamomum verum) jak sama nazwa wzkazuje to najważniejszy przedstawiciel tej rodziny, a jego produkcja ma ojczyznę na Cejlonie, nie mniej uprawiany jest także w Afryce i Ameryce. Cynamon prawdziwy eksportowany jest przede wszystkim do Europy.
- Cynamon Aromatyczny, Chiński, Casia (łac. Cinnamomum aromaticum; ew, Cinnamomum cassia) to rodzaj cynamonu, którego produkcja skupia się w Chinach. Jego aromat jest mocniejszy niż w przypadku cynamonu prawdziwego. Cynamon Chiński trafia przed wszystkim na rynki amerykańskie.
- Cynamon Indonezyjski, Cassia Prawdziwa, Padang Cassia, Korintje (łac. Cinnamomum burmanii) na Jawie i Sumatrze gdzie indonezyjczycy sadzą lasy cynamonowe jest on nazwyany Kayu Manis co oznacza słodkie drzewo. Ten rodzaj cynamonu trafia przede wszystkim na rynek USA.
- Cynamon Sajgoński, Wietnamski (łac. Cinnamomum loureilo) uprawia się przede wszystkim w Wietnamie gdzie jest składnikiem słynnej zupy Pho
Mniej znaczące drzewa to m.in.
Cynamonowiec Tamala (łac.
Cinnamomum tamala) uprawiany w zachodnich Chinach i Indiach, który tutejszym kucharzom oferuje nie tylko korę, ale także liści - zwane są niekiedy indyjskimi
liśćmi laurowymi.
...