Francuska 324 w tej kategorii

Casserole

Casserole to naczynie do zapiekania oraz powstająca w nim zapiekana szczególnie popularna w Ameryce, swoje korzenie ma jednak w Europie. Nazwa ma się ponoć wywodzi o starogreckiego słowa kyathos (κύαθος), określające rodzaj chochli przypominającej współczesną filiżankę. Nazwa ta z czasem uległa latynizacji zmieniając się w cattia, aby na południu Francji, w Prowansji, zmienić się w oksytańskie słowo cassa oznaczające już rodzaj patelni. Stąd niedaleko było już ...

Pâtes d’Alsace

Pâtes d'Alsace to najpopularniejszy francuski makaron - stanowi połowę całkowitej, krajowej produkcji makaronu jajecznego. Istotną cechą pasty wywodzącej się z Alzacji jest bowiem fakt, że mimo użycia mąki z pszenicy durum - tak jak to się robi we Włoszech - dodawane są do niej jeszcze jajka. Od początku była to podstawowa różnica obu makaronów - pierwszy odnotowany przepis na jajeczny Pâtes d'Alsace zapisany jest w książce kucharskiej z połowy XVII wieku autorstwa ...

Péla / Tartiflette / Croziflette / Morbiflette (Zapiekanka z sera i ziemniaków)

Péla to klasyczna alpejska tradycja, czyli zapiekanka serowa z dodatkiem ziemniaków. Jest specjalnością francuskiej Sabaudii, gdzie znaleźć można zresztą też podobny ziemniaczany przepis na Gratin Savoyard. Nazwa wywodzi się od łacińskiego słowa patella oznaczającego patelnie. To właśnie bowiem duża żeliwna patelnia z długą rączką jest kluczem do przygotowania dania - najpierw obsmaża się na niej ziemniaki, po czym dodaje cebulę, a na końcu ser, koniecznie Reblochon. Całość tradycyjnie była zapiekana w palenisku, stąd potrzebny był długi uchwyt (we Francji jest to metoda dość uniwersalna - w ten sam sposób w Owernii przygotowuje się Truffade). Dziś przepis ten jest już jednak nieco passe, zwłaszcza gdy w latach 80' z tutejszego menu zaczęła ją wypierać Tartiflette, czyli bogatsza konkurentka i następczyni Péli. Pierwsze wzmianki na temat tego dania pochodzą z wydanej w 1705 roku książki Le Cuisinier Royal et Bourgeois, była to jednak receptura znacznie bliższa Péli, także w sposobie przygotowani z użyciem patelni. Według słownika kulinarnego Christiana Millaua nowoczesna Tartiflette to jednak receptura producentów Reblochonu (l'Union Interprofessionnelle du Reblochon), którzy chcieli zwiększyć sprzedaż swojego sera. Pod koniec XX wieku najpierw stała się popularnym daniem tutejszych ośrodków narciarskich - jako rodzaj zapiekanki do wspólnego jedzenia - a sami narciarze upowszechnili ją w całej Francji, a nawet zagranicą. Nazwę swoją wywodzi o tartifles, sabaudzkiego określenia na ziemniaki. W jej przypadku nie używa się patelni, ale żaroodpornego naczynia (tradycyjne ceramicznego), całość zapieka się bowiem w piecu. Różnicą jest też dodatek boczku, który pojawił się już we wspomnianym przepisie z 1705 roku. Tartiflette ma nawet swoje warianty jak np. Croziflette, w którym zamiast ziemniaków dodaje się miejscowego przypominającego łazanki makaronu Crozets. Jest też Morbiflette - to wariant dania z sąsiedniego Franche-Comte, gdzie Reblochon został zastąpiony miejscowym Morbierem. Samo Tartiflette w 2004 roku otrzymało przy tym certyfikat Red Label, który wskazuje, że oryginalna wersja może być przygotowywana wyłącznie z Reblochonen, który musi też stanowić co najmniej 20 proc. masy dania. Poniżej przepis na klasyczny Tartiflette.

Składniki:

- 1 kg ziemniaków ugotowanych w osolonej wodzie i ostudzonych (można je zastąpić opakowaniem (500 gr) ugotowanych Crozets, wówczas będziemy mieć Croziflette) - duży krążek dojrzałego Reblochona (można go zastąpić pół kg Morbiera, wówczas będzie mieć Morbiflette) - 200 gr boczku pokrojonego w paski - 2 cebule posiekanej w półplasterki - ząbek czosnku - 2 łyżki oleju Do przepisu najlepsze jest okrągłe naczynie do zapiekania o średnicy nieco tylko większej niż sam Reblochone, czyli ok. 15 - 20 cm, na tyle wysokie aby pomieściło wszystkie składniki ...

Potée Savoyarde (Garnek Sabaudzki)

We Francji wiele regionów ma swoje Potée, czyli wieloskładnikowe danie jednogarnkowe (potée to tradycyjny gliniany garnek w którym całą potrawa była przygotowywana). Najbardziej znany jest lotaryński Potée Lorraine, a do kategorii tego rodzaju dań należy też m.in. słynna gaskońsko-bearneńska  Garbure, a przede wszystkim Pot au feu. Swoją wersję "kociołka" mają także sabaudczycy w postaci Potée Savoyarde. Podobnie jak w Lotaryngii trafia tu zestaw jesiennych warzyw - ...

Emmental de Savoie (Grand Cru)

Sabaudia to historyczny, francuski region leżący nieopodal szwajcarskiej granicy. Bliskość sprawiła, że właśnie tu mocno rozwinęła się produkcja wywodzącego się ze Szwajcarii Emmentalera. Działalność ta rozwinęła się ponoć już w średniowieczu, a na początku XIX wieku pojawiły się kooperatywy rozwijające produkcję tego co później miało zostać nazwane Emmental de Savoie, czyli Emmetal z Sabaudii. Pierwszą profesjonalną jego produkcję w gmienie Viry datuje ...

Crozets de Savoie

Crozets de Savoie to w uproszczeniu rodzaj francuskich łazanek z których znana jest Sabaudia. Nazwa pochodzi najprawdopodobniej od francusko-prowansalskiego słowa croé, które oznacza mały (niektórzy nawiązują do włoskiego makaronu Croxetti, który jednak jest okrągły, a nie kwadratowy, a nazwę swą wziął od krzyża wyrytego na każdym płatku). Przygotowuje się je nie tylko z mąki pszennej, ale także gryczanej oraz połączenia ich obydwu. Tradycyjnie Crozets było dodatkiem ...

Jambon de l’Ardèche

Jambon de l'Ardèche to obok słynnej tutejszej kiełbasy specjalność górzystego Ardèche leżącego w rejonie Alpy-Rodan. Podobnie jak Saucisson de l’Ardéche także tutejsza szynka nabiera szczególnego smaku podczas dojrzewania w suchym powietrzu, jakie omiata tutejsze płaskowyże. Istotna jest przy tym nuta smakowa jaką zapewniają kasztany towarzyszące jej produkcji. Szynka objęta jest ochroną regionalną, która narzuca normy produkcji. Bazuje na wieprzowych udach ważąc...

Saucisson de l’Ardéche

Saucisson de l'Ardéche to francuska dojrzewająca kiełbasa produkowana w rejonie Alpy - Rodan. Jak sama nazwa wskazuje wywodzi się z górzystego Ardéche, gdzie na wysoko położonych płaskowyżach panują doskonałe warunki do podsuszania wędlin. Znana jest co najmniej od XVI wieku, a zachwycał się nią Maurice Edmond Sailland, znany jako Curnonsky słynny francuski powieściopisarz i smakosz okrzyknięty Księciem gastronomów - Saint-Agrève, jedno z kluczowych tutejszych miastecz...

Beurre de baratte

Baratte to francuska nazwa maselnicy, czyli tradycyjnego urządzenia w którym ze śmietany ubijało się masło. Stąd nazwa Beurre de baratte odnosi się do masła wytwarzanego w tradycyjny sposób i została zastrzeżona już w 1993 roku. Sama zasada jego produkcji nie zmieniła się jednak - dziś do ubijania używa się po prostu nowocześniejszych urządzeń - więc w nie miałoby ono istotnej różnicy smakowej. Dlatego innym wyróżnikiem Beurre de baratte jest użycie nieco innego ...

Cassole / Caçòla

Cassole to francuski, a właściwie langwedocki (Caçòla) odpowiednik Cazueli, popularnego hiszpańskiego naczynia do gotowania wykonanego z terakoty. Po francuskiej stronie granicy ma jednak nieco inny kształt. Podczas gdy Cazuela jest niskim rondlem o równych brzegach, to Cassole ma kształt ściętego stożka. Rozmiary garnka wahają się od 10 do 50 cm średnicy. Te większe przeznaczone są przede wszystkim do gotowania słynnego fasolowego Cassoulet. Ośrodkiem produkcji Cassole jest ...