Grecka 86 w tej kategorii

Gyros

Gyros to nic innego jak grecka wersja słynnego, tureckiego Döner Kebaba. Na Peloponezie pojawił się po I Wojnie Światowej, która przyniosła rozpad Imperium Osmańskiego. To z kolei na początku lat 20-tych wywołało falę imigrant ze Stambułu, a przede wszystkim przejętej przez Turków Smyrny (dzisiejszy Izmir). To oni przywieźli ze sobą Dönera, którego przemienili na Gyros - jest to proste tłumaczenie czasownika obracać się, który po grecku oznacza gyra, a po turecku ...

Kreatopita / Kimadopita (Ciasto faszerowane mięsem)

Kreatopita znana też jako Kimadopita to potrawa popularna w całej Grecji. Rodzaj nadziewanego placka. Głównym składnikiem farszu jest mięso, najczęściej jagnięce - podobnie jak w przypadku angielskiego Shepherd's Pie, jest to rodzaj pasterskiego posiłku, jadanego nie tylko na ciepło, ale też na zimno (można było go zabrać ze sobą na wypas). Kreatopita szczególną rolę odgrywa na Krecie, gdzie weszła do menu posiłków serwowanych podczas Wielkanocy. Poniżej właśnie tego typu przepis. ...

Marathokeftedes (Placuszki z fenkuła)

Starożytni Grecy używali fenkuła niemal jak lekarstwo - duża ilość witaminy C powodowała, że był dobrym lekiem na przeziębienia. Tutejsza nazwa Marathos nawiązuje do Maratonu, miasta w okolicach którego rozegrała się słynna bitwa z Persami - w tym rejonie były prowadzone intensywne uprawy tego warzywa. Przepis na Marathokeftedes nie pochodzi jednak z Grecji kontynentalnej - związane jest z jedną z Cyklad, wyspą Tinos. Keftedes całkiem słusznie kojarzy się raczej z mięsnymi kulkami. W przypadku Marathokeftedes też jest to rodzaj krokietów, a raczej placków, tyle że na bazie fenkuła (tak jak istnieją pomidorowe Ntomatokeftedes). ...

Labneh / Jogurt Grecki

Labneh czy też tzw. Jogurt Grecki to po prostu mocno odsączony z wody zwykły jogurt. Jest to wymysł bliskowschodni, popularny m.in. wśród Beduinów, którzy właśnie używają nazwy Labneh – oni jogurt także suszą przez co przypomina nieco ser i zyskuje na trwałości, wówczas powstaje kashk. Wbrew pozorom w samej Grecji nie używa się jedynie jogurtu odsączanego. ...

Tulum Peynir / Touloumisio

Tulum Peynir to półtwardy kozi ser popularny w Turcji. Tradycyjnie, posolona masa serowa po 24 godzinach odsączania do koziego żołądka – w Tureckim tulum znaczy pojemnik ze skóry (tak samo nazywa się zresztą instrument muzyczny, odpowiednik polskich dud – w staropolskim dudy oznaczały zresztą także wnętrzności zwierzęce, a sam instrument szyto zwykle z koźlej lub baraniej skóry). Tak spreparowany ser trafia do jaskini (teraz także do piwnicy) o wilgotności 75 – 80 ...

Pita / Pide

Pita co z greko-bizntyjskiego oznacza ciasto to popularny rodzaj okrągłego placka, którego ciasto zwykle rozwarstwia się, tworząc w środku rodzaj kieszeni. To efekt pieczenia go w wysokiej temperaturze (ponad 230 st.) co powoduje, że gorące powietrze nadyma ciasto i tworzy przestrzeń pomiędzy jego warstwami. Tak Pita powstaje w większości krajów bliskiego wschodu oraz Bałkanów, szczególnie w Grecji. Nieco inna jest tradycja samej Turcji, gdzie cienkie placki używane do zawijania mięs i warzyw to zazwyczaj rozpowszechnione przez Ormian Lawasze. Tutejsza Pide to najczęściej miękki, ale jednocześnie dość cienki drożdżowy placek nie posiadający kieszeni, który podaje do dań aby po kawałku odrywać maczając w sosie, ale także używa jak podpłomyka to takich potraw jak Lahmacun. Pide tradycyjnie spożywana była w czasie ramadanu, m.in. jako składnik kolacji iftar. W szerokim świecie dziś nazwę Pita odnosi się praktycznie do wszystkich podobnych placków używanych na bliskim wschodzie, czy jest to Pide, Lawasz, turecka Yufka, libański Kumaj czy też arabski Khubz. Poniżej przepis na turecką Pidę: ...

Patlıcan Salatası (Sałatka z bakłażana)

Tureckie Patlıcan Salatası tłumaczy się jako sałatka z bakłażana, a jest to tutejsza wersja arabskiego Baba Ghanoush. W Turcji bakłażany są jednak raczej rozcierane niż siekane, tak jak w Libii czy Syrii. Analogicznym greckim daniem jest Melitzanosalata. Podobną przystawką jest także Köpoğlu/Kyopoolu.

Lukániko

Lukániko (gr. λουκάνικο) to ogólna nazwa używana przez Greków w odniesieniu do wieprzowych kiełbas. Uwidaczniają się w tym względzie wpływy włoskie - Lucanica to jedna z najstarszych kiełbas półwyspu apenińskiego. W Grecji poza czosnkiem i innymi ziołami do aromatyzowania kiełbas używa się dość specyficznych dodatków jak nasiona fenkuła (podobnie jak w lucanice) czy też skórkę pomarańczową. Niektóre zaprawiane są także warzywami, m.in. porami. Później ...