Glögg
Nazwa Glögg odnosi się do grzanego wina pijanego w krajach nordyckich. Jako dodatki smakowe, poza syropem cukrowym, stosuje się przyprawy: kardamon, cynamon, imbir, goździki oraz skórkę pomarańczową. Niekiedy dodaje się odrobinę aquavitu.
Lakka / Multe / Molte / Hjortron
To relikt epoki lodowcowej zwany Malina Moroszka lub Moroszka. W Polsce prawie już jednak nie występuje – rośnie raczej w strefie polarnej: krajach nordyckich (w Laponii), Rosji oraz Kanadzie (tu związana jest z kulturą Inuiti). Wyglądem i smakiem przypomina niedojrzałą, żółtawą jeżynę (jest dość kwaśna) – nie mylić z bardziej czerwoną Jeżyną Arktyczną czyli Mesimarja. Robi się z niej powidła, wina (m.in. w Szwecji i Kanadzie), a także nalewki – fiński ...
Ridder / Ridderost
Ridder to półtwardy norweski ser krowi o intensywnie żółtym kolorze. Ma dość łagodny smak. Ridder został opracowany w 1969 roku przez mleczarzy ze wsi Tresfjord, a dziś produkuje go koncern Tine.
Pultost
Pultost to norweska pasta serowa. Robi się ją z maślanki. Jest ostra i ma dość ciemny kolor. Do tego jest zaprawiany kminkiem. Występuje w dwóch wersjach: Loiten o jednolitej konsystencji oraz granulowany Hedemark.
Snøfrisk
Snøfrisk to norweski świeży kozi ser – jego nazwa znaczy tyle co świeży śnieg.
Gudbrandsdalsost
Gudbrandsdalsost to swego rodzaju hybryda serwatkowych serów Brunost i Geitost. W jego przypadku przed karmelizacją serwatkę mleka koziego miesza się z krowią. Mimo takiego zabiegu ser ostrością nie ustępuje Geitostowi.
Geitost / Getost
Geitsost to wywodzący się z Norwegi, ale popularny też w Szwecji (Getost), karmelizowany ser serwatkowy. Produkuje się go podobnie jak bardziej znany Mesost, ale tradycyjnie do jego wytwarzania używano mleka koziego (geit znaczy koza).
Prim / Messmör / Mysingur
To rodzaj skandynawskiego sera powstałego w wyniku gotowania śmietany, w technice podobnej do wytwarzania serwatkowego sera Mesost. Prim (w Norwegii), Messmör (w Szwecji) i Mysingur (w Islandii) gotuje się jednak nieco krócej (podobnie jak kajmak) przez co efektem jest rodzaj sera topionego – sprzedaje się go także w tubkach. Tę technikę opracowano w końcu XIX w wioskach norweskiej doliny Gudbrands – twórczynią Prim była ponoć tutejsza gospodyni Anne Hov.
Myseost / Mesost / Brunost / Mysuostur
To skandynawski ser serwatkowy - Mys znaczy serwatka. W odróżnieniu od znanej włoskiej Riccoty, tutaj serwatkę z krowiego mleka odparowuje się, aż na dnie zostanie skarmelizowany, nieco już brązowy skrzep. Później tężeje jeszcze w formie i jest cięty na kawałki.
Nazwę ma różna w zależności od kraju:
Szwecja – Mesost lub Brunost
Norwegia - Brunost
Dania - Myseost
Islandia - Mysuostur
