Cukier, a właściwie Sacharoza, odbył długą drogę ze wschodu na zachód. Zaczęło się 8 tys. lat p.n.e. na wyspach Polinezji. Tutejsi mieszkańcy już wówczas opanowali uprawę Trzciny Cukrowej i prostą ekstrakcję cukru trzcinowego. Stąd metodę zabrali z sobą Chińczycy, aby wkrótce rozprzestrzenić ją po Azji południowo-wschodniej oraz środkowej. Tak trafiła do Indii. Tu z kolei w 642 roku p.n.e. inwazji dokonał Dariusz, król Perski. Słodką trzcinę cukrową zabrał ze sobą i rozprzestrzenił, na Bliskim Wschodzie aż do Europy. Starożytni traktowali ją jednak jako lekarstwo. Do sztuki kuchennej wszedł dopiero w średniowieczu, w czasie wypraw Krzyżowych, wraz z którymi trafiło wiele arabskich przysmaków. Do XV wieku najważniejszym producentem cukru na kontynencie pozostała Wenecja. Układ sił diametralnie zmieniło odkrycie Ameryki. Cukier stał się przekleństwem Indian, a później czarnoskórych niewolników. Plantacje trzciny zdominowały gospodarkę kolonii w Ameryce Środkowej i Południowej. Druga rewolucja nastała na początku XIX wieku, tym razem na Śląsku. W 1801 roku Franz Achard student niemieckiego chemika Andreasa Marggrafa, który pół wieku wcześniej opracował metodę ekstrakcji cukru z Buraków Cukrowych, w Konarach 60 km od Wrocławia wystawił pierwszą tego typu fabrykę. Rozwój biznesu przyspieszył Napoleon, którego blokada handlowa Wielkiej Brytania zastopowała import cukru z Karaibów. Dzięki temu buraki pod koniec XIX wieku już zdominowały europejski rynek (obecnie ich globalny udział wynosi 30 proc.).
Do dziś cukier dzieli się zresztą przede wszystkim na ten z buraków i z trzciny (jest też cukier palmowy). To główna dystynkcja, w drugim rzędzie wchodzi sposób produkcji cukru i to właśnie ona wprowadza popularną selekcję, na cukry Białe, Brązowe, Rafinowane etc.
[yellow_box]Rodzaje cukru: Biały | Brązowy | Rafinowany | Nierafinowany | Palmowy | Trzcinowy | Melasa | Muscovado | Demerara | Barbados | Jaggery | Fruktoza[/yellow_box]