Maniok, a właściwie Maniok Jadalny (łac. Manihot esculenta.) to najpopularniejsza roślina bulwiasta uprawiana w obszarach tropikalnych: od Ameryki Południowej, z której pochodzi, przez Afykę, aż po Daleki Wschód. Żywi się nim dwie trzecie wszystkich tutejszych mieszkańców. W przeciwieństwie do batatów manioku nie traktują się jednak wyłącznie jako odpowiednik ziemniaka. Bulwy są silnie toksyczne – zawierają kwas pruski – i nadają się do spożycia dopiero po ugotowaniu lub upieczeniu. Częściej przerabia się je jednak na rodzaj mąki czyli Kassawę z której robi się placki lub skrobii zwanej Tapioką, przetwarzanych na „kaszkę” w kształcie kulek. Inny sposób wykorzystania to użycie startego, ale świeżego manioku, który nie został wysuszony na mąkę. Na Karaibach robi się z niego ciasto na popularną tu przekąskę Pasteles. Dziś nie trzeba już zresztą samemu ucierać bulw, w sklepach dostępny jest bowiem starty i zamrożony maniok, którzy można spotkać pod nazwą Masa Yuca ew. Yuca Rallada (coś jakby sprzedawać starte ziemniaki na placki).
Maniok jest też bazą do produkcji alkoholi takich jak Cauim (Brazylia), Kasiri (Wenezuela, Gujana, Surinam), Parakari ew. Kari (Wenezuela, Gujana, Surinam) oraz Nihamanchi (Ameryka Południowa)
Jeśli chodzi o nazewnictwo to używane w Polsce i większości języków Maniok wywodzi się od natywnego określenia Mandioca/Manioca z języka Guarani używanego przez plemiona zamieszkujące główne Paragwaj. Z kolej Cassave, które przyjęło się w języku angielskim oraz od którego pochodzi nazwa mąki, to spuścizna Tainów, rdzennych mieszkańców Karaibów, którzy posługiwali się nazwą Caçabi. Używali też zresztą innego określenia Yuca, które przeszło w znaną nam Jukę.
