Lavaş / Lawasz

To cienki placek czy też podpłomyk, popularny w Turcji (tutaj znany jest jako Lavaş), w rejonie Kaukazu (Armenia, Gruzja), Kurdystanie, a także w Iranie. Lawasz przygotowuje się z mąki pszennej, soli oraz wody. Formuje w prostokątne, owalne lub okrągłe arkusze. Podobnie jak w przypadku indyjskiego Naan, można je piec na wewnętrznych ścianach ziemnego pieca zwanego Tandir (odpowiednik indyjskiego Tandoor), w którym panują bardzo wysokie temperatury - przed włożeniem do pieca posypuje się go niekiegy ziarnami sezamu lub maku. Wówczas powstają prostokątne płaty ciasta. W warunkach domowych zwykle robi się to jednak na patelni zwanej Saç - podobnie jak przygotowuje się gözleme. Lawasz znany jest przede wszystkim jako placek używany do zawijania mięs oraz warzyw i przygotowywania swego rodzaju kanapek – przede wszystkim Kebapów. Nie mniej w Ormiańskim Kościele Apostolskim używany jest podczas eucharystii. Etymologia słowa Lawasz nie jest znana. Językoznawcy wywodzą ją zarówno z Tureckiego, Armeńskiego jak i Perskiego. Najczęściej pojawiająca się interperetacja wiąże się z końców –asz, co zarówno w Turcji jak i Armenii znaczy posiłek. Bardziej problematycznie jest początek lav – w ormiańskim to przymiotnik dobry. Patrz: Pita ...