Mixiote (Mięso marynowane i pieczone)

To chyba najmniej popularne z najważniejszych, tradycyjnych dań
Meksyku. Nie brak samych Meksykanów, którzy nigdy nie słyszeli o tej potrawie.
Mixiote to potrawa jeszcze prekolumbijska, swoją nazwę liściom agawy w które zawijało się uprzednio zapeklowane mięso, przeznaczone do zapiekania – agawa nadawała mu specyficzny smak. Tradycyjnie jest to
jagnię, rzadziej
królik, ale spotkać można także drób, głównie
kurczak (przepis na filmie poniżej) czy
wieprzowinę. Mixiote to potrawa charakterystyczna dla środkowej części kraju - w samej stolicy najłatwiej ją zdobyć w jednym z licznych street-foodów.
Dziś do owijania mięsa zazwyczaj nie używa się już jednak liści z agawy, ale zwykły papier do pieczenia, a w niektórych wypadkach liście bananowca. To efekt prezydenckiego dekretu, który jeszcze w latach 80-tych zakazał używania liści agawy, gdyż zagrażało to jej uprawom.
W ulicznych knajpach zazwyczaj można spodziewać się mięsa gotowanego na parze lub grillowanego. W wersji domowej częściej piecze się je w piekarniku. I to dość długo. Ten, powolny sposób przyrządzania powoduje, że Mixiote niekiedy zalicza się do szerokiej grupy dań typu
Barbacoa, czyli meksykańskiego barbecue.
...
Betutu (Pieczony drób)

To chyba najsłynniejsze i najbardziej cenione danie wywodzące się
z Bali. Wiąże się to z faktem, iż
kurczaka (
Ayam Betutu) lub kaczkę (
Bebek Betutu) przygotowuje się całą dobę. Z tego też względu wielu turystów z innych części
Indonezji oraz zagranicy zabiera z sobą Betutu jako pamiątkę z podróży. Swoją admirację zawdzięcza także wyjątkowo bogatemu doprawieniu, które w każdej części wyspy jest nieco inne. W
Klungkung jest nadziewany przyprawami, w
Gianyar przed gotowaniem zawija się w liście bananowca, a w
Glimanuk doprawia się
czosnkiem,
cebulą,
chili,
imbirem i
kurkumą.
...
Tava (Pieczona jagnięcina)
Tava to nieszkliwione gliniane naczynie typu cesarole (nie należy mylić z żeliwną
turecką patelnią, która nosi tę samą nazwę). Jest ono używane zarówno w
Grecji jak i na Cyprze. Tradycyjnie przygotowując jedzenie w tavie, od której potrawa przyjęła swoją nazwę, zakopywano ją w żarze z drewnianych szczap i pozostawiano na parę godzin aby dochodziła. Wówczas mięso robiło się wręcz rozpadające. Podobnie jak w słynnym gulaszu
Stifado również do przygotowania tavy używa się dużej ilości małych
cebulek. Dla wzbogacenia smaku oraz kalorii czasem dodaj się rośliny strączkowe.
...
Pražská Šunka Zapečená v Chlebu (Praska szynka w cieście chlebowym)

Szynka to
czeska specjalność. Gotowana, pieczona czy wędzona – prascy rzeźnicy i restauratorzy przygotowują ją na setki sposobów. Najbardziej tradycyjna i najsłynniejsza jest tzw.
Szynka Praska. Zwykle serwowana jako wędlina lub przekąska, jest też jednak materiałem na pełnowymiarowy obiad:
Pražská Šunka Zapečená v Chlebu czyli praską szynkę pieczoną w cieście chlebowym. To przepis wręcz archaiczny, danie wyszukane, serwowane na świąteczny obiad - m.in. jako tradycyjna potrawa
Wielkanocna.
Szynkę należy kroić gorącą, ale przed tym powinno się odstawić na parę minut aby odpoczęła.
...
Boeuf Mironton (Wołowina zapiekana)
Mironton to sięgające co najmniej pierwszej połowy XVIII wieku określenie jednogarnkowego dania na bazie
wołowiny z dużą ilością
cebuli. To typowo
paryski obiad, który jednak wcale paryskim nie jest. W rzeczywistości wywodzi się z
Owerni, ale Paryżanie tak jak wiele potraw przywłaszczyli sobie również
Boeuf Mironton. Tak czy owak stał się specjałem stolicy, w którym gustował m.in.
Balzak.
...
Poularde Talleyrand według Escofiera
Charles-Maurice de Taleyranda, ministra spraw zagranicznych cesarza Napoleona, to jeden z najsłynniejszych polityków XIX wieku. Ten przepis na
Pulardę zanotował
August Escoffier XIX-wieczny reformator kuchni francuskiej, słynący z upraszczania tradycyjnych przepisów. Potrawa prosta jednak nie jest. Tania również. Pokazuje bowiem wystawność obiadów starej kuchni przełomu monarchii i cesarstwa, którymi raczono się na salonach stolicy.
...