Nasi Goreng (Smażony ryż)
Nasi znaczy
ryż, a
goreng to
smażony. To też całkowicie wyjaśnia istotę potrawy, która uważana jest za danie narodowe przez wielu mieszkańców
Indonezji a także
Malezji i Singapuru.
Nasi Goreng jada się jako zwykłą przekąskę – na śniadanie, w środku dnia czy też na kolację. Jest to prosty sposób na zutylizowanie ryżu i kilku dodatków, które pozostały się po obiedzie z dnia poprzedniego – wszystko razem smaży się jako nowe danie. Tzw.
Nasi Goreng Istimewa czyli
ryż smażony specjalny jest daniem serwowanym w ulicznych garkuchniach (warungach) z dużą ilością dodatków.
Poniżej przepis na dość bogatą wersje Nasi Goreng. Często nie ma w niej jednak praktycznie żadnego mięsa i wówczas nosi nazwę
Nasi Goreng Kampung, czyli w wersji wiejskiej - to swoista kuchnia ubogich, właściwie sam ryż smażony z jajkiem i pastą.
...
Flammekueche / Tarte Flambée (Placek z serem i cebulą)
Flammekueche (czasem nazywany też
Tarte Flambée) tłumacząc wprost to podpłomyk. Wywodzi się z rejonu
Kochersberg położonego na północnym-wschodzie
Alzacji, a popularność zdobył w XIX wieku. Tradycyjnie przygotowywały go bogate rodziny wiejskie, które stać było na piec do pieczenia chleba. Zwykle Flammekueche piekło się w trakcie rozpalania pieca, sprawdzając przy okazji jego temperaturę odpowiednią do wypiekania chleba.
...
Coq au Vin (Kurczak w winie)
Jeśli niedzielny obiad we
Francji to tylko
Coq au Vin.
Kurczak duszony w winie jest dziś tak popularny i tak powszechny w całym kraju, że mało kto już pamięta, iż wywodzi się z
Burgundii. Tradycyjnie w tym właśnie gulaszu wiejskie gospodynie rozgotowywały starego, łykowatego koguta (stąd w nazwie
coq czyli
kogut, a nie
poulet czyli
kurczak). Klasycznie burgundzki jest tu sposób przygotowywania mięsa – najpierw jest ono smażone na
maśle, a później dusi w winie dodając na koniec
cebulki i pieczarki.
...
Tabbouleh (Sałatka z pietruszką i bulgurem)
Tabbouleh co po arabsku znaczy
nieco ostre to rodzaj jadanej w
Libanie i na bliskim wschodzie sałatki/przystawki (
meze) na bazie
bulguru oraz
pietruszki. Podobna jest do
tureckiego Kisiru. Tutaj dominuje jednak pietruszka. Poza tym Tabbouleh musi być bardzo świeży i nie odstawia się go aby się przegryzł. Ważną rzeczą jest też dość grube pokrojenie pietruszki co pozwala zachować jej świeżość. W Libanie sałatkę często serwuje się jako odświeżający dodatek do mięsa.
Podobnym danie jest również ormiański
Eetch.
...
Larb / Laab / Laap (Sałatka mięsna)
Larb to tradycyjna
laotańska sałatka popularna także wśród Laotańczyków mieszkających w północno-wschodniej
Tajlandii – krainie zwanej
Issan. Jej bazą jest dowolny rodzaj mięsa, serwowany zarówno na surowo jak i po ugotowaniu – istnieje także dość specyficzny rodzaj tego dania zwany
Lu, gdzie mieloną
wołowinę miesza się z krwią.
Istnieją niewielkie różnice pomiędzy Larb laotańskim, a tajskim – w drugim przypadku zazwyczaj mniej w nim soku z
limonki oraz
sosu rybnego.
Larb tradycyjnie serwuje się z
kleistym ryżem oraz surowymi warzywami oraz sałatką z
papai – w Tajlandii jest to słynna
Som Tam a w Laosie
Tam Mak Hung.
...
Lahmacun (Placek z mięsem)
.JPG)
Lahmacun, czyli placek zapiekany z
pomidorami i mięsem, ze względu na sposób przygotowania to swego rodzaju
turecka pizza. Bynajmniej nie jest to jednak import z
Włoch, a wywodzi się z wybrzeża
Lewantu – podstawową różnicą jest brak sera używanego do zapiekania. Tego typu dania od wieków jada się w południowo-wschodniej części kraju. Szczególnie popularne było w wioskach, gdzie cała wspólnota piekła swoje Lahmacun w jednym centralnie usytuowanym piecu. Później zdodyło także rynek miast. W przeciwieństwie do pizzy ciasto na Lahmacun tradycyjnie jest zagniatane bez użycia drożdży – jest to rodzaj tureckiej
Pity, przypominającej podpłomyk – chociaż wraz z komercjalizacją, coraz częściej jest serwowane we włoskim stylu.
...
Vepřo-Knedlo-Zelo (Wieprzowina z kapustą i knedlami)
Vepřo-Knedlo-zZelo a właściwie
Vepřová pečeně s knedlíky a se zelím to chyba najpopularniejsze
czeskie danie. Ta
wieprzowa pieczeń z
kapustą i
knedlami ma jednak dwa warianty. Pierwszy Czeski przewiduje użycie kapusty kiszonej, podczas gdy Morawianie preferują świeżą kapustę. W pierwszej wersji Vepřo-Knedlo-Zelo jest bardziej kwaśne, a w drugiej bardziej słodkie.
...
Jak przygotować Confit z kaczki
Tak jak
alzatczycy ze Strasbourga mają swoje
Foie Gras, a mieszkańcy
Turenii Rillets,
Gaskończycy i mieszkańcy
Midi szczycą się
Confitem.
Gęś (zwana
Gęsią z Tuluzy, gdzie drobiem handlowano w największych ilościach) od zawsze była symbolem, tego Południowo-Zachodniego zakątka Francji. Tymczasem confit okazał się po prostu idealnym sposobem na konserwowanie jej mięsa. Tłuste części ptactwa, czyli przede wszystkim udka i piersi, najpierw się soliło i odstawiało na dzień, dwa. Później na wolnym ogniu kilka godzin wytapiało z mięsa tłuszcz, a samą gęsinę dusiło w nim. Tak rozpływające się już mięso na koniec trzeba było przełożyć do kamionki i zalać wytopionym tłuszcz – gwarantowało to świeżość takiej gęsiej
confiture przez cały rok (z tego samego źródła wywodzi się zresztą używane w Polsce słowo konfitura).
Z grubsza rzecz biorąc tak pozostało do dziś. Tyle tylko, że mięso zaczęło się robić coraz tłustsze – gaskończycy swój drób zaczęli paść z przeznaczeniem jego wątroby na Foie Gras – a gęsi zaczęły wypierać łatwiejsze w hodowli produkcyjnej
kaczki, przede wszystkim
Kaczki z Gres. Tak powstaje
Confit de Canard. Ze względu na swoją rustykalność confit robi dziś zresztą nie mniejszą furorę od specjału sztrasburskich pasztetników. We Francji od lat jest stałą pozycją menu w Bistro i Brasserie, a teraz na popularności zyskuje w całym świecie, także Polsce.
...
Maneštra (Chorwacka zupa warzywna)
Maneštra to zupa wywodząca się z
chorwackiej Istrii, a jednocześnie silnie powiązana z zupami warzywnymi typu
minestra, serwowanymi w sąsiednich
Włoszech (do 1947 roku Istria była zresztą częścią Włoch). Tradycyjnie jest przygotowywana na wiosnę. Podstawą zawsze były
ziemniaki i
fasola, a uzupełnieniem jedno z warzyw sezonowych -
kukurydzy,
cieciorka,
fenkuł lub
kapusta. W prostej wersji to potrawa wegetariańska. Czasami dodaje się do niej mięso co automatycznie awansuje Maneštre na danie główne. Tradycyjnie za wkładkę służyła szynka czyli
Pršut, a w najbardziej wykwintnej wersji słynny miejscowy
Istarski Pršut. To właśnie na nim gotuje się bulion, aby na końcu szynkę pokroić w plastry i serwować w zupie (tak jak na filmie).
Istotą tej zupy jest jej długie gotowanie. Minimum dwie godziny, choć tradycyjnie robiło się to od rana, aż do pory obiadowej.
...
