Nazwa Żeń-szeń (łac. Panax ginseng) wywodzi się od chińskiego Jin-Chen, co znaczy podobny do człowieka. Tym czasem greckie Panakos słusznie należy kojarzyć z Panaceum, czyli lekiem na wszystko. Żeń szeń wykorzystywany w taoistycznej medycynie, do Europy trafił w IX wieku, ale uznanie znalazł dopiero w połowie XX wieku. O jego cudownych właściwościach napisano całe artykuły i książki. Jednocześnie nie mniejsze jest grono osób podważających lecznicze właściwości Żeń-szenia. Na dalekim wschodzie nie przeszkadza to jednak w miarę możliwości aplikować tę roślinę o niebyt przyjemnym smaku. Korzeń m.in. sieka się na plasterki i suszy, aby później dodawać do naparów oraz herbaty.
