Majowi nazywali je Tchocolatl, a Aztekowie Cachuatl. Stąd wzięły się dwie nazwy odnoszące się do produktu wytwarzanego z tej samej rośliny, przez botaników ochrzczonej mianem Kakao (łac. Theobroma cacao). Indianie Mezzoameryki ziarna Kakaowca rozgniatali i przygotowywali napój, niekiedy z dodatkiem chili (nie dodawali oczywiście mleka, którego nie znali, ale wodę) – w Meksyku klasycznym napojem tego rodzaju jest Champurrado . Do Europy trafiły w 1534 za sprawą Hernana Cortesa. Hiszpanie zaczęli je aromatyzować Wanilią i Cynamonem. W ciągu kolejnych dwóch wieków kakao rozeszło się po większości miast Europy, ale dopiero w pierwszej połowie XIX w. za sprawą braci Cadbury zaczęto serwować je z mlekiem.
W Meksykańskiej kuchni do dziś kakao używa się bez dodatku cukru, przede wszystkim jako dodatek do sosów typu Mole, w tym najbardziej znanego Mole Poblano Tradicional.
Europejczycy, rzadko kiedy sięgali po kakao w czasie przygotowania potraw – jednym z wyjątków jest rzymska potrawka z ogona wołowego Coda alla Vaccinara.
