Piwo (Øl) w Danii zaczęli warzyć już Jutowie i Normanowie, gdzieś na przełomie X i XI wieku. Dopiero kiedy jednak w 200 lat później od pielgrzymujących na północ mnichów poznali smak szyszek chmielowych, piwo stało się duńskim napojem narodowym. W XV wieku swój browar miała już rodzina królewska. Prawdziwy przełom w nie tylko duńskim browarnictwie zaprowadził jednak dopiero Jacob Christian Jacobsen. W 1845 na wzgórzu koło Kopenhagi nie tylko założył browar, który dla uczczenia swojego syna nazwał Carlsberg, gdzie rozpoczął profesjonalną produkcję bawarskich piw. Co więcej założył rónocześnie Carlsberg Laboratory gdzie w 1883 roku duński naukowiec Emil Christian Hansen wyselekcjonował odpowiedni szczep drożdży odpowiedzialny za dolną fermentację, czyli powstawanie lagerów – jego nazwa to Saccharomyces Carlsbergensis inaczej Saccharomyces Pastorianus. Był to kamień milowy, który sprofesjonalizował produkcję piwa na całym świecie.
Dzisiejsze browary Carlsberga to jednak nie tylko spuścizna Jacob Christian Jacobsen, ale też jego syna i imiennika zakładów Carla Jacobsena. Po kłótni z ojcem w 1880 roku założył on własny browar Ny Carlsberg. Ostatecznie obaj właściciele oba zakłady przekazali Fundacji Carlsberga (odpowiednio w 1887 i w 1901 roku) z celem wspierania duńskiej nauki oraz sztuki.
Carlsberg to największy duński browar, który sprzedaje nie tylko tak znane piwa jak mocny Elephant (nazwę wziął od słynnej bramy ze słoniami prowadzącej do browaru), ale także w latach 70-tych przejął swojego głównego „rywala” Tuborg. Trudno mówić tu o bezpośredniej konkurencji gdyż browar założony w 1873 roku przez Carla Frederica Tietgena już w 1903 roku wszedł w kooperacja z Carlsbergiem i od tego czasu dzielił się z nim zyskiem. Dziś drugą siłą na rynku pozostaje grupa Royal Unibrew ze swoim sztandarowym piwem Faxe (i trzy razy mniejszym udziałem w rynku), a numer trzy to Harboes Bryggeri.
Przez prawie dwa wieki duńscy browarnicy wytworzyli typ rodzimego lagera. Duńczycy nie gustują bowiem w klasycznych niemieckich piwach, do których Prawo Czystości zabrania dodawać innego słodu niż jęczmienny. Wolą smak własnego pilsnera, gdzie do warzenia używa się również skrobi kukurydzianej oraz ryżowej.
