To najsłynniejszy ser Wenecji Julijskiej (produkuje się go jednak także w Veneto, w okolicach Treviso, Padwy i samej Wenecji). Nazwę wywodzi od masywu górskiego Alp Julijskich zwanego Montasio. Jego sława i kariera sięga XIII wieku, kiedy tutejsi benedyktyni z opactwa Moggio zaczęli robić ser z krowiego mleka. Na eksport trafił w XVIII wieku. W 1986 roku został objęty ochroną regionalną DOP.
Montasio generalnie jest serem półtwardym, który z wiekiem nabiera bardziej zwartej struktury. Jest produkowany w sposób tradycyjny bez wykorzystania zdobyczy techniki takich jak pasteryzacja czy sterylizacja, dlatego mleko musi spełniać bardzo surowe normy określone przez konsorcjum producentów. Występuje w trzech postaciach. Świerzy (2-5-miesięczny) stosuje się jako przystawkę i dodatek do dań. Montasio Mezzano dojrzewa od 5 do 10 miesięcy, a Montasio Stravecchio ponad dziesięciomiesięczny to ser o korzenno-pikantnym smaku, który stosuje się do ucierania podobnie jak Parmigiano Reggiano czy Grana Padano. Młodsze sery doskonale komponują się ponoć z suszonymi owocami. Montasio to także podstawa serowego placka Frico.
