Ratafia

To o rodzaj nalewki popularny dziś przede wszystkim w rejonie morza śródziemnego, szczególnie we Włoszech - centrum tutejszej produkcji znajduje się w Piemoncie. Nie jest to jednak alkohol rdzennie Włoski, ale raczej Francuski. Świadczy o tym chociażby nazwa Ratafia wywodząca się z malajskich słów araq czyli arak oraz tafia oznaczają rum, które w Europie rozpopularyzowali francuscy Kreole (mało autentyczne włoskie teorie łączą nazwę z łacińskim wyrażeniem rata fiat, co oznacza sam decydujesz, a sami piemontczycy wywodzą ją od własnego gratta fiato czyli świeży oddech). W samej Szampanii i Burgundii, które są uznawane za matecznik francuskiej Ratafii, produkuje się je jak podobnie francuskie napitki typu Pommeau czy też Pineau, świeżą brzeczkę winną zalewając winnym destylatem Marc. We Włoszech sposób przygotowywania nalewki  jest bogatszy, a sam napój znacznie słodszy. Świerze owoce – przede wszystkim wiśnie i brzoskwinie – oraz migdały i świeże zioła zasypuje się cukrem oraz zalewa grappą i sokiem z winogron. We Włoszech produkcja Ratafii rozpoczęła się w XVII wieku w piemonckim Andorno Micca. Pionierami byli tutejsi mnisi z klasztoru Santa Maria della Sala. Później alkohol rozpowszechnił się we wszystkich wsiach, a w 1880 powstała pierwsza fabryka Cav. John Rapa. W XIX wieku ratafię zaczęto produkować także w dolinie Aosty, a nawet w odległej Abruzji, gdzie do jej wyrobu stosuje się słynne tutejsze wiśnie z Montepulciano (Montepulciano d'Abruzzo). Podobny alkohol produkuje się też we Francji, Szwajcarii oraz Hiszpanii, przede wszystkim w północnej Katalonii, gdzie jest praktycznie napojem narodowym. Ratafia metodą domową. ...