To produkowany w Turcji ser do którego oryginalnie używa się mleka owczego (obecnie także krowiego i koziego). Legenda mówi, że Kasar Peynir powstał przez przypadek nieco ponad 100 lat temu, w Salonikach, które do I Wojnie Światowej należały jeszcze do Turcji. Córka pewnego żydowskiego serowara przez przypadek wrzuciła twaróg do gotującej się wody, przez co białko zawarte w masie zaczęło się ścinać i ser zrobił się dużo bardziej zwarty. Efekt zachwycił jednak zarówno córkę jak i ojca, który wyprosił nawet u Rabina aby nowy ser uznał za koszerny – dlatego też do dziś Kasar Peynir nazywa się serem koszernym.
Tyle legenda. W rzeczywistości technika gotowania twarogu zwana pasta filata przyszła z zachodu, z Włoch. Najsłynniejszym tego typu serem jest Mozzarella. W Nepolu podobnie robi się także Caciocavallo, które jest serem dojrzewającym. To właśnie on trafił na Bałkany gdzie znany jest jako Kashkaval, a Kasar Peynir to po prostu jego turecki odpowiednik (w Turcji nazwą Kashkaval określa się raczej świeży jeszcze nie dojrzały Kaşar), który przybył tu za pośrednikiem Greków – ich odmianą tego sera jest Kasseri. Podobnie jak Caciocavallo jest to ser dojrzewający nawet do trzech lat (o ile używa się do niego mleka owczego).
Tarty Kasar Peynir dodaje się m.in. do kotlecików z mielonej jagnięciny Kadin Budu Kofte.
