Trawa Cytrynowa w Polskiej botanice znana jako Palczatka Cytrynowa jest po prostu jednym gatunkiem (łac. Cymbopogon) obejmującym około 55 różnego rodzaju traw. Wywodzi się z Indii, skąd wywędrowała głównie na wschód. W kuchni używa się przede wszystkich świeżych wielowarstwowych pędów (przypominają nieco małe pory). Wierzchnie warstwy mają tendencję do drewnienia, więc używa się tylko białego, miękkiego rdzenia. Nie mniej trawę cytrynową również suszy się oraz uciera na proszek. Trawy cytrynowej używa się jednak nie tylko do gotowania, ale także parzenia napojów – w języku Marathi nosi ona nazwę Gavati Chaha co na angielski można tłumaczyć jako grass tea. Innym jej zastosowaniem jest tłoczeniu oleju w kuchni raczej jednak nie używanego.
Najważniejsze rodzaje traw cytrynowych to:
- Wschodnioindyjska Trawa Cytrynowa, zwana też Trawą Malabarską lub Cochin (łac. Cymbopogon flexuosus) – to trawa uprawiana w Indiach, Kambodży, na Cejlonie, w Birmie oraz Tajlandii przeznaczona jest przede wszystkim do tłoczenia oleju.
- Zachodnioindyjska Trawa Cytrynowa (łac. Cymbopogon citratus) – to trawa hodowana w Tajlandii (nazwa: Ta Khrai), Malezji i Indonezji (nazwy: Serai oraz Sereh), na Filipinach (nazwa: Tanglad) ale także w Ameryce Południowej. Ma ona najszersze zastosowanie – zarówno używa się przemyśle spożywczym jak i np. perfumeryjnym (na Filipinach) czy też jako zioło (w Baryzlii pija się z niej napary lecznicze)– ale uznaje się, że to ona najlepiej nadaje się do gotowania.
- Trawa Cytronella obejmująca dwa rodzaje traw Cymbopogon nardus oraz Cymbopogon winterianus – uprawia się ją w Azji, ale bardziej do celów przemysłowych – zazwyczaj tłoczy się z niej olej cytrynowy używany w branży perfumeryjnej. Niemniej cytronella ma też zastosowania kulinarne (jednak nie Cymbopogon winterianus, który nie nadaje się do spożycia)
(Krótka instrukcja jak przygotować strąk trawy cytrynowej do gotowania)
Przepisy z Trawą Cytrynową
Indonezja
– Betutu (Pieczony drób)
– Nasi Padang (Ryż z kurczakiem)
– Nasi Uduk (Ryż gotowany w mleku kokosowym)
– Otak Otak / Otah Otah (Ciasteczka rybne)
– Pepes Ikan Emas (Pieczona ryba)
– Rendang / Kalio (Duszona wołowina)
– Sayur Lodeh (Zupa warzywna z mlekiem kokosowym)
– Soto (Indonezyjski bulion)
Malezja i Singapur
– Ikan Asam Pedas (Ryba na ostro-kwaśno)
– Mee Siam (Makaron po Syjamsku)
– Nasi Dagang (Ryż w mleku kokosowym z rybnym curry)
– Nasi Lemak (Ryż w mleku kokosowym)
– Nasi Phat Prik (Ryż z papryką)
– Nasi Ulam (Sałatka ryżowa)
– Pasembur / Cheh Hoo (Sałatka z owoców morza i warzyw)
– Satay Bihun (Makaron ryżowy z sosem orzechowym)
– Sup Ayam / Mie Ayam (Zupa z kurczaka)
Tajlandia
– Kaeng Chu Chi Pla (Czerwone rybne curry)
– Kaeng Hang Lay (Curry z wieprzowiną i orzechami ziemnymi)
– Kaeng Khae Gai (Curry ziołowe z kurczakiem)
– Kaeng Khiao Wan (Zielone curry)
– Kaeng Om Gai (Curry z wątróbką drobiową)
– Kaeng Phet Daeng Gai (Czerwone curry z kurczaka)
– Kaeng Tai Pla (Rybna zupa curry)
– Khao Tom (Zupa ryżowa)
– Kuai Tiao Nam (Zupa z makaronem ryżowym)
– Nam Phrik Kaeng Kari (Żółta pasta curry)
– Nam Phrik Kaeng Khiao Wan (Zielona pasta curry)
– Nam Phrik Kaeng Khua (Łagodna czerwona pasta curry)
– Nam Phrik Kaeng Mussaman (Pasta curry Mussaman)
– Nam Phrik Kaeng Pa (Pasta do leśnego curry)
– Nam Phrik Kaeng Panang (Pasta Curry Panang)
– Nam Phrik Kaeng Phet Daeng (Czerwona pasta curry)
– Phat Phet Mu (Wieprzowina smażona na ostro)
– Tom Kha Gai (Zupa galangalowa z kurczakiem)
– Tom Yum (Zupa ostro-kwaśna)
