Za popularyzację wody oraz olejku pomarańczowego odpowiada żyjąca u schyłku XVII wieku Anna Marie Orsini księżniczka Neroli. Włoszka używała ich do wszystkiego i spowodowała ostatecznie, że Neroli stał się jednym z klasycznych elementów przemysłu perfumeryjnego. Zanim zrobił karierę jako zapach, aromat kwiatów pomarańczy używany był także w kuchni. Do Europy w IX wieku wodę sprowadzili Arabowie, a do jej przygotowania używają kwiatów gorzkiej pomarańczy, tzw. odmiany sewilskiej. Do dziś to właśnie oni dominują produkcję – szczególny udział ma Tunezja.
Wodę pomarańczową używa się do aromatyzowania ciast i słodyczy takich jak Sohleb, ale nie tylko. Kilka kropel dodaje się także do Cous-Cousów, sałatek, a nawet mięs – patrz: M’Chalouat.
