Pilav w gruncie rzeczy nie jest żadną wymyślna potrawą. W Azji zachodniej i środkowej wten sposób określa się każdy gotowany ryż, czy jest przygotowywany sautee (przepis poniżej) czy też z mięsem i warzywami. Pilav to więc bardzo pojemna nazwa, która jest pochodzenia tureckiego. Nie jednak sami Turcy są autorami tej niezmiernie popularnej potrawy. Słowo pulāka wywodzi się jeszcze z sanskrytu, używanego w starożytnych Indiach. To pokazuje jak zamierzchła jest jego tradycja. Legenda mówi, że do Europy, a w szczególności do Grecji, sprowadził go Aleksander Wielki, który na pulav natknął się w Persji. Na starym kontynencie ryż rozpowszechnił się jednak dopiero za sprawą Arabów i w rzeczywistości za rozpowszechnienie Pilavu odpowiadają Turcy, którzy introdukowali go w południowo-wschodniej Europie. Pilav to zresztą specjalność ludów tureckich – na kaukazie wypromowali go Azerowie, a w Azji środkowej szczególnie popularny jest wśród Uzbeków – ich Płow wszedł do kanonu kuchni całego ZSRR. Poza tym powszechny jest też na styku dawnych Indii i Persji: w Afganistanie oraz Pakiestnia, a przede wszystkim w samym Iranie i Indiach.
W Europie Pilaw najczęściej jadają Grecy (zobacz Pilaw), ale najwięcej znanych przepisów wywodzi się z kuchni Tureckiej: m.in. Fasulye Pilavi oraz Kuzulu Pilav.
Można też spotkać:
– Domatesli pilav z pomidorami
– Etli pilav z mięsem
– Nohutlu pilav z ciecierzycą
– İç pilav z wątróbką i bakaliami
– Patlıcanlı pilav z bakłażanem
– Perde pilavı z kurczakiem zawijany w kawałki ciasta
– Hamsili pilav z anchovies
– Firik pilavı z kaszą bulgur
