Lombardzki Mascarpone swoimi korzeniami sięga XVI wieku, kiedy zaczął być wytwarzany w okolicach miast Lodi oraz Abbiategrasso. Choć jest robiony z zakwaszonego twarogu to praktycznie nie jest serem ale bardzo tłustą śmietaną graniczącą wręcz z masłem – ma nawet 90 proc. tłuszczu podczas gdy standardowe masło zaczyna się od 82,5 proc. Istnieją dwie teorie na temat pochodzenia jego nazwy. Według jednej pochodzi od słowa mascarpia co w miejscowym dialekcie odpowiada włoskiemu słowu ricotta czyli ponownie gotowane. Mascarpone podobnie bowiem jak Ricottę wytwarza się mocno podgrzewając mleko – po tym dodaje się octu lub soku z cytryny i odstawia na dwa dni w chłodne miejsce aby stężał. Według konkurencyjnej teorii jego źródłem było nazwisko rodowe rodziny Mascherpa, która posiadała rozległe farmy oraz mleczarnię między Mediolanem, a Pawią.
Mascarpone ma mdły smak i z tego powodu nie jada się go w postaci naturalnej. Jest używany jako dodatek do dań i w tym względzie przypomina nieco brytyjski Clotted Cream. Mascarpone dodaje się aby nadać kremową konsystencję sosom do makaronów albo risotto. Jest też składnikiem wielu deserów.
Chociaż Mascarpone to produkty typowy dla północy Włoch, to jeden z najsłynniejszych przedstawicieli tej rodziny Mascarpone di Battipaglia wywodzi się z Kampanii.
(Krótki kurs domowego przygotowania Mascarpone)
