W Wenecji tradycja produkcji i wędzenia wędlin sięga już III wieku p.n.e. – wówczas to miasto intensywnie handlowało produktami masarskimi z Rzymem. Doskonale przetrwała średniowiecze i obowiązuje do dziś. Tradycyjnie dzień świniobicie przypada tu na 21 grudni, czyli św. Tomasza.
Dzisiejsza metoda produkcji szynki weneckiej sięga XVII wieku. O zachowanie ścisłych reguł od lat 70-tych XX wieku dba stowarzyszenie Consorzio del Prosciutto Veneto Berico-Euganeo. To ono wywalczyło ochronę regionalną dla swojej szynki – we Włoszech miało to miejsce w 1981 roku, a w UE w 1996 roku (jest obecnie objęta ochroną DOP). Również ono dba aby szynka była produkowana ze świń nie młodszych niż 9 miesięcy. Po peklowaniu w soli Prosciutto Veneto Berico-Eugenio dojrzewa około roku po czym osiąga wagę 4 – 5 kg i ma kolor różowy, wpadający w czerwień. Spełniającą te wymagania szynkę Consorzio del Prosciutto Veneto Berico Euganeo obdaża znakiem skrzydlatego lwa, symbolu świętego Marka, patrona Wenecji.
Szynka Wenecka produkowana jest w kilkunastu miastach: Montagnana, Saletto, Ospedaletto Euganeo, Este, Pressana, Roveredo z Gua, Noventa Vicentina Pojana Maggiore, Orgiano, Alonte, Sossano, Lonigo, Sarego, Villaga, Barbarano Vicentino.
