Ciuìga czy też Ciuighe to rodzaj kiełbasy charakterystycznej dla środkowo-zachodniego Trydnetu. Produkuje się ją w gmianch Dorsino, Giudicarie, a przede wszystkim w San Lorenzo in Banale (stąd najbardziej znana Ciuiga del Banale). Jej cecha charakterystyczna to dodawanie do masy wieprzowej drobno siekanej, gotowanej rzepy. To dowód na sięgające wieków ubóstwo tego obszaru. Po świniobiciu tutejsi gospodarze byli zmuszeni sprzedawać swoje mięso. Z resztek, czyli głowizny, serca i płuc robili bazę mięsną dla Ciuga. I tak miała ona jednak niewielki 20 proc. udział w całej kiełbasie – resztą stanowiła rzepa. Dziś te proporcje się już odwróciły – 70 proc, masy to mięso z łopatki, boczku oraz podgardla. Wieprzowina połączona z odsączoną rzepą, jest mielona doprawiana solą, pieprzem i czosnkiem, po czym jest upychana w krótkich flakach. Formuje się ją w coś na kształt szyszki – stąd wywodząca się z miejscowego dialektu nazwa ciuiga. Kiełbaski są wędzone prze kilka dni. Później po dwóch tygodniach dojrzewania jada się je na surowo, ewentualnie wcześniej podawana jest na gorąco – najczęściej z ziemniakami i cykorią lub kapustą. Ciuiga jest produkowana sezonowo od października do kwietnia. Wiąże się to z cyklem wegetacji.
Co roku w pierwszą niedzielę listopada organizuje się targi podczas, których Ciuiga jest sprzedawa przyjezdnym.
