Finker po duńsku to po prostu zięba. Ta sama nazwa odnosi się do bardzo tradycyjnej i coraz rzadziej jadanej potrawy, bazującej na gotowanych podrobach, głównie wieprzowych. Finker niekiedy określa się mianem duńskiego Haggis (szwedzkim odpowiednikiem jest Pölsa). W tym przepisie takie specjalności jak wątroba, serce czy głowizna są gotowane, a później siekane. Można je jeść na dwa sposoby. Na zimno jak rodzaj francuskiego rillettes czy też pasztetu, a także na gorąco.
Wówczas Finker serwuje się podobnie jak wątróbkę i kaszankę. Podsmaża z cebulą i dodaje kawałki jabłka, całość przyprawiając np. tymiankiem.
Składniki:
– wątroba wieprzowa
– serce wieprzowe, ew. wołowe
– ozór wieprzowy, ew. wołowy (opcjonalnie)
– porcja włoszczyzny
– cebula przecięta na pół
– 3 liście laurowe
– kilka ziaren ziela angielskiego
– 2 goździki (opcjonalnie)
– jabłko
Przygotowanie:
-
- Wszystkie składniki umieścić w dużym garnku i zalać wodą.
- Całość gotować około godziny.
- Podroby wyjąć z wywaru i odstawić do ostygnięcia.
- Kiedy ostygną wątrobę, serce i ozór drobno posiekać lub zmielić w maszynce. Doprawić solą oraz pieprzem i wymieszać.
- Jeśli Finker będzie się jadło na gorąco podroby są gotowe do podsmażenia z cebulą i jabłkami.
- Jeśli Finker będzie się używało jako smarowidło do kanapek, mielone podroby należy umieścić na patelni, dodać obrane ze skórki i starte jabłko z gotowania, oraz 2 łyżki mąki rozrobione z odrobiną wywaru pozostałego po gotowaniu.
- Całość dusić kilka minut, aż mąka zacznie wiązać składniki – jeśli mas zrobi się zbyt gęsta dodać jeszcze nieco wywaru.
- Gdy Finker nabierze nieco ścisłej konsystencji ostudzić, przełożyć do docelowego pojemnika i odstawić do lodówki na kilka godzin.
Serwując Finker na gorąco podawać z octem, którym można sobie doprawić potrawę. Dobrym dodatkiem są też buraczki.
