Cykoria
Cykoria, a ściśle rzecz ujmując
Cykoria Podróżnik (łac.
Cichorium intybus), wywodzi się z basenu morza śródziemnego. W wersji dzikiej listki cykorii rosną na łodydze luźno i mają długi lancetowany kształt (są nieco podobne do
mniszka lekarskiego) - zobacz też . Jej znana dzisiaj postać biało-zielonych kolb została wyhodowana dopiero
w 1830 roku w brukselskim ogrodzie botanicznym, a właściwie w jego piwnicach. To wówczas odkryto, że zagrzebane w ziemi pędy są bardzo smaczne. W
Belgii upowszechnienie tego warzywa przypadło na połowę XIX wieku. Belgowie poddają ją w najróżniejszych wersjach, nawet jako puree, ale najpopularniejsze danie z Cykorii to
Les Chicons au Gratin.
Resztę Europy cykoria podbiła dopiero 100 lat później – tutaj, przede wszystkim we Włoszech, wcześniej była już znana inna jej odmiana
Radicchio, zwana też czerwoną cykorią. Włosi, a zwłaszcza Rzymianie preferują cykorię odmiany
catalogna, z której przygotowują tylko w świętym mieście podawany przysmak,
Preboggion. Nie mniej popularna jest nieco gorzkawa
cykoria polna. Wiosną jada się ją jako sałatkę, a jesienią gotuje, a potem doprawia olejem i
cytryną, albo podsmaża na
oliwie z
czosnkiem i
papryką pepperoncino.
Używa się także korzenia, który po ususzeniu i zmieleniu imituje kawę (dzięki zawartości
inuliny)
...