Kiper to rodzaj wędzonego śledzia. W odróżnieniu od Piklinga, który jest wędzony w całości, na gorąco, Kiper najpierw jest rozcinany wzdłuż, po czym zasalany lub peklowany, a na końcu wędzony na zimno (zwykle w dębowym dymie). Ten sposób konserwowania ryb praktykowano w Skandynawii już w średniowieczu. W krajach anglojęzycznych określenie Kippering odnosi się dziś nie tylko do wędzenia śledzi, ale także wszelkiego rodzaju mięsa.
W Wielkiej Brytanii tradycyjnie jadany jest na śniadaniu. Zanim Anglicy ułożą rybę na tostach zazwyczaj ją podgrzewają. Robią to albo na patelni i maśle albo w garnku. Wówczas kippery wkładają głowami w dół, wlewają nieco wrzątku i odstawiają na 10 min. Potem wystarczy je odsączyć.
