Sahti / Dricku / Koduõlu / Taluõlu
Sahti to rodzaj fińskiego ale, jednego z najbardziej tradycyjnych tutejszych napojów. Warzy się je nie tylko ze słodów (jęczmiennych, pszennych, żytnich, owsianych) ale nawet na bazie chleba. Obok albo zamiast chmielu dodaje się do nich owoców jałowca. Przez lata był to raczej produkt domowej roboty. Obecnie są już jednak produkowane komercyjnie – najbardziej znane marki to Lammin Sahti, Krouvin Sahti, Joutsan Sahti and Finlandia Sahti.
Etymologia nazwy Sahti nie jest jasna, ...
Glögg
Nazwa Glögg odnosi się do grzanego wina pijanego w krajach nordyckich. Jako dodatki smakowe, poza syropem cukrowym, stosuje się przyprawy: kardamon, cynamon, imbir, goździki oraz skórkę pomarańczową. Niekiedy dodaje się odrobinę aquavitu.
Lakka / Multe / Molte / Hjortron
To relikt epoki lodowcowej zwany Malina Moroszka lub Moroszka. W Polsce prawie już jednak nie występuje – rośnie raczej w strefie polarnej: krajach nordyckich (w Laponii), Rosji oraz Kanadzie (tu związana jest z kulturą Inuiti). Wyglądem i smakiem przypomina niedojrzałą, żółtawą jeżynę (jest dość kwaśna) – nie mylić z bardziej czerwoną Jeżyną Arktyczną czyli Mesimarja. Robi się z niej powidła, wina (m.in. w Szwecji i Kanadzie), a także nalewki – fiński ...
Keso
Keso to szwedzka odnosząca się do świeżego wiejskiego sera typu cottage.
Kawior / Ikra
Kawior to bardziej spożywcza nazwa rybiej ikry - chociaż we Francji np. jada się także Caviar d'Escargots czyli ikrę ślimaków. Jego cechą charakterystyczną jest użycie soli jako konserwanta.
Pierwsze zapiski o serwowaniu na przyjęciach rybich jajeczek pochodzą jeszcze ze starożytności. Matecznik współczesnego kawioru to Morze Kaspijskie, skąd pochodzi najwyżej ceniony kawior z różnego rodzaju Jesiotrów. Pierwszymi, którzy go docenili nie byli jednak Rosjanie, ale ...
Geitost / Getost
Geitsost to wywodzący się z Norwegi, ale popularny też w Szwecji (Getost), karmelizowany ser serwatkowy. Produkuje się go podobnie jak bardziej znany Mesost, ale tradycyjnie do jego wytwarzania używano mleka koziego (geit znaczy koza).
Prim / Messmör / Mysingur
To rodzaj skandynawskiego sera powstałego w wyniku gotowania śmietany, w technice podobnej do wytwarzania serwatkowego sera Mesost. Prim (w Norwegii), Messmör (w Szwecji) i Mysingur (w Islandii) gotuje się jednak nieco krócej (podobnie jak kajmak) przez co efektem jest rodzaj sera topionego – sprzedaje się go także w tubkach. Tę technikę opracowano w końcu XIX w wioskach norweskiej doliny Gudbrands – twórczynią Prim była ponoć tutejsza gospodyni Anne Hov.
Myseost / Mesost / Brunost / Mysuostur
To skandynawski ser serwatkowy - Mys znaczy serwatka. W odróżnieniu od znanej włoskiej Riccoty, tutaj serwatkę z krowiego mleka odparowuje się, aż na dnie zostanie skarmelizowany, nieco już brązowy skrzep. Później tężeje jeszcze w formie i jest cięty na kawałki.
Nazwę ma różna w zależności od kraju:
Szwecja – Mesost lub Brunost
Norwegia - Brunost
Dania - Myseost
Islandia - Mysuostur