Szwedzka 69 w tej kategorii

Pikling / Böckling / Roget Sild

Pikling to wędzony na gorąco śledź (w odróżnieniu od Kipera) w Danii nazywany Roget Sild, w Szwecji Böckling, a w Norwegii Bøkling. Jest to metoda konserwacji mięsa używana w Skandynawii już od średniowiecza. Ryba najpierw kruszeje w solance, a później jest wędzona w temp. 60 - 80 st. C. w dymie z drzewa olchowego (niekiedy z dodatkiem jodły lub jałowca).

Lingonberry

Lingonberry to nazwa skandynawskich czerwonych borówek (tzw. borówka brusznica). W Europie znane są bardziej w postaci konfitury dodawanej do mięs takich jak np. Kottbulary, Kroppkakor, Pitepalt oraz Kåldolmar.

Leverpostej / Lifrarkæfa / Leverpostei / Leverpastej / Maksapasteija / Leverpastei

To popularna w Północnej Europie wersja pasztetu (Pâté) robiona z wątroby wieprzowej oraz słoniny. W połowie XIX wieku przepis na jego przygotowanie przywieźli do Danii Francuzi. W zależności od kraju jego nazwa nieco się różni: Dania – Leverpostej Islandia – Lifrarkæfa Norwegia – Leverpostei Szwecja – Leverpastej Finlandia – Maksapasteija Holandia – Leverpastei

Poronkäristys / Renskav (Steki z renifera)

Poronkäristys i Renskav to fińska oraz szwedzka nazwa steków z renifera. Nie ma chyba bardziej charakterystycznej potrawy dla północnego regionu obu krajów, czyli Laponii. Panujące tu mrozy zwykle powodował, że surowe mięso znajdowało się w stanie permanentnego zmrożenia. To nie tylko je konserwowało, ale także pozwalało na stosunkowo proste wykraiwanie dość cienkich steków. I takie właśnie były cięte - chociaż dziś nie jest to już obligo co widać na filmie poniżej. Tradycyjnie smaży się je na tłuszczu renifera, ale można go zastąpić masłem lub smalcem. ...

Kottbullar / Lihapullat / Kjøttkaker / Frykadele (Pulpety)

Znane ze sklepów IKEA pulpety we wszystkich krajach nordyckich są do siebie podobne. Nie mniej każdy nadał im swoją nazwę – w Finlandii są to Lihapullat w Szwecji Kottbullar, w Danii Frykadelki, a w Norwegii Kjøttkaker czyli mięsna ciastka. Istnieją też różnice jeśli chodzi o stosowane mięso. W Finlandii dominuje wołowina, podczas gdy w Norwegii i Szwecji mieszanka mięsa wołowo-wieprzowego – niekiedy dodaje się też mięsa reniferów. Tymczasem Duńczycy znacznie bardziej są przywiązani do wieprzowiny. Poza tym swoje frykadelki nie formują w kulki, ale lekko rozpłaszczają. Szwedzkie puplety są za to najmniejsze, a w niektórych wersjach tej potrawy do masy dodaje się puree ziemniaczane. Wszędzie pulpety serwuje się z ziemniakami, sosem pieczeniowym typu gravy oraz dżemem z borówek ...

Ärtsoppa (Zupa Grochowa)

Ärtsoppa to skandynawska zupa grochowa, dość podobna do tej którą robi się w Polsce. Tradycyjnie jadało się ją w czwartek wieczorem. Po pierwsze chodziło o to aby dobrze się najeść przed piątkowym postem. Pod drugie czwartkowe popołudnie służące miały wolne, a zupę mogły przygotować zawczasu. Poza tym groch to było jedzenie Thora, starego boga wikingów, który jest patronem czwartku (od tego Thursday). Do tego kieliszek ciepłego ponczu, a na deser Plattar czyli placek z borówkami. ...

Klipfisz

Klipfisz to rybny specjał podobny do sztokfisza. W jego przypadku przed suszeniem rybę soli się.

Sztokfisz

Sztokfisz to nic innego jak suszony dorsz. Ten sposób konserwacji ryb już jakieś X wieków temu był stosowany na skandynawskim wybrzeżu morza północnego. Ryby wiązano parami za ogony i wieszano na świeżym powietrzu na żerdziach - nazwa wywodzi się od duńskiego stokvis co należy tłumaczyć jako ryba na patyku. Przez 2 do 4 miesięcy rybę wysuszał arktyczny wiatr. Tak zakonserwowany dorsz nadawał się do spożycia przez całą zimę – był też zabierany na statki na wyprawy ...

Martinigansl / Mortensgås / Mårtengås (Pieczona gęś)

W krajach niemieckojęzycznych - w Niemczech i Austrii - a także w regionach znajdujących się pod ich silnym wpływem - np. w Danii oraz Szwedzkiej Skanii przez wieki należącej do Danii, a także w Wielkopolsce - dzień św. Marcina czyli 11 listopada obchodzi się jako bardzo radosne święto. Z tej okazji zwykło się serwować Świętomarcińską pieczoną gęś, Martinigansl (w Danii Mortensgås, a w Szwecji Mårtengås), a także czerninę z jej krwi (w Skanii nazywa się Svartsoppy). Tradycja ta wywodzi się ponoć od okoliczności w jaki św. Marcin został biskupem Tours. Pierwotnie nie chciał przyjąć tej funkcji i schował się przed wiernymi w szopie. Przebywające tam gęsi podniosły jednak alarm i zdradziły jego obecność. Tradycja tradycją, ale współcześnie z przyczyn praktycznych, szczególnie w Danii, coraz częściej zamiast gęsi używa się kaczek, które są mniejsze i bardziej dostosowane do możliwości współczesnej, mniejszej rodziny. Sposobów ich pieczenia jest bardzo wiele - zazwyczaj do faszerowania używa się jednak jabłek, a klasyczną przyprawą jest majeranek. ...