Piadina to rodzaj włoskiego pszennego placka lub cienkiego chlebka wywodzącego się z Romagni. Kojarzy się go z wybrzeżem i portami takimi jak Ravenna, Rimini czy położonymi w głębi lądu Forlì oraz Ceseną. Pochodzenie tego placka oraz jego nazwy nie nastręcza wielkich trudności. Łatwo ją skojarzyć z grecką Pide, czyli plackiem którym wypełnia się mięso. Z drugiej strony Romagnia położona na wybrzeżu morza Adriatyckiego całe wczesne średniowiecze była pod wpływem Bizancjum oraz Grecji – szczególnie Rawenna, jako ówczesna stolica bizantyjskiego państwa na terenie półwyspu apenińskiego.
Pierwsze zapiski na temat Piadiny pojawiają się w 1371 roku. Wówczas pieczono ją na terakotowych formach zwanych teggia. Dziś raczej używa się stalowych lub żeliwnych patelni, a jeszcze częściej elektrycznych maszynek. We Romagnii sprzedaje się je w Piadineriach i różnią się w zależności od regionu – w Rawennie są bardziej chrupkie, a w Rimini cienkie. Placek nadziewa się serem, warzywami lub wędlinami i składa na pół. Piadinę sprzedaje się dziś w całej Europie, także w Polsce.
Zobacz również: Tigella, Crescentina.
Składniki:
– pół kg mąki pszennej
– 1 łyżeczka proszku do pieczenia
– pół łyżeczki soli
– 50 gr smalcu (w temp. pokojowej)
– 100 ml ciepłej wody
Przygotowanie:
- Ze wszystkich składników wyrobić gładkie ciasto (jeśli będzie trzeba dodać nieco więcej mąki lub wody.
- Ciasto kilka razy rzucić o blat aby gluten lepiej pracował.
- Ciasto włożyć do miski, przykryć i odstawić na pół godziny.
- Ciasto podzielić na porcje wielkości jajka.
- Każdą porcję rozwałkować na cienki placek (3 mm grubości)
- Placki wypiekać na blasze lub patelni. Bez użycia tłuszczu.
- Piadiny nadziewać wędliną, pomidorami i świeżym, miękkim serem
(Przepis na Piadinę z cukinią i mozzarellą)
