Sałatą Łodygową określa się jedną z odmian Sałaty Siewnej o dość niejednoznacznej nazwie systematycznej – Lactuca sativa var. asparagina, ewentualnie augustana lub angustata. Także nazwy zwyczajowe są bardzo różne. Znana jest jako Sałata Chińska, Selerowa lub Szparagowa, Anglicy określają ją mianem Celtuce, a w Polsce jeszcze do lat 60-tych popularna była w małopolsce jako tzw. Głąbik Krakowski. Jej cechą charakterystyczną jest bowiem fakt, że poza liśćmi jadalny jest też rosnący w ziemi pędy – długości 15 – 20 cm i średnicy 3 – 4 cm. Szczególnie popularne są w kuchni chińskiej i używane do szybkiego smażenia (stir-fry), gdzie sałatę tą dzieli się na pędodajną (Wosun, Woju) oraz liściodajną (Youmaicai, Shengcai). Do obróbki termicznej nadają się zresztą nie tylko pędy, ale i liście podobne nieco do tych z sałaty rzymskiej.
Do lat 60-tych sałata łodygowa, znana jako Głąbiki krakowski, popularna była także w Polsce. Uprawiano ją w Małopolsce, a jej pędy kisiło się podobnie jak ogórki, po czym przygotowywało z nich zupę nieco zbliżoną do ogórkowej.
