Jajeczne danie znane jako Omlet czy też Omelette to rzecz jasna klasyka francuskiej kuchni. Do słownictwa kulinarnego weszło w XVI wieku, ale jako danie znane było już znacznie wcześniej. O tzw. alumete wspominał już wydany w 1393 roku Le Ménagier de Paris czyli swego rodzaju poradnik dla młodych mężatek, jak prowadzić dom.
Umiejętność smażenia jajek na jednolitą masę nie jest jednak zastrzeżona dla Francuzów – bardzo podobna jest włoska Frittata, a nieco mniej hiszpańska Tortilla (jest i japoński omlet zwijany Tamagoyaki). Niemniej to właśnie francuski wariant zyskał popularność na całym świecie.
Uczyć się smażyć omlet z receptury, to tak jakby uczyć się z książki jazdy na rowerze lub sznurowania butów. To trzeba zobaczyć aby wyćwiczyć. Omelette we Francji robi się w dwóch wersjach. Jest omlet klasyczny, gdzie ciasto jest jasne i nie zbyt mocno ścięte, a przy tym ma bardzo gładką teksturę dzięki jego delikatnemu podważaniu w czasie smażenia. Drugi to tzw. omlet wiejskiej gdzie mniej uwagi przywiązuje się do precyzji wykończenia i jajka mocniej się wysmaża (np. z dodatkiem siekanych ziół).
(Poniżej klasyczny omlet w wykonaniu Jacques’a Pépin)
