To rodzaj rosnącej w Południowo-wschodniej Azji rośliny z rodziny pieprzowatych. Nie ma swojej polskiej nazwy, a w Europie zwykle używa się tę systemtyczną łac. Piper Sarmentosum. Jest hodowany z uwagi na liście podobne nieco do Betelu – również pieprzu, rośliny o liściach mających właściwości pobudzające – stąd nazwa Dziki Betel. W przypadku Piper Sarmentosum chodzi raczej o walory smakowe oraz lecznicze – ze względu na dużą zawartość naringeniny, która odpowiada także za gorzki smak rośliny (występuje ona także m.in. w Grejfrutach).
W Tajlandii gdzie ma wiele nazw – Cha phlu, Phlu ling nok, Fu nok, I-ro, Khae, Puling, I-lert, Nom wa – dodaje się m.in. do curry (np. Kaeng Khae Kai), a takż do popularnych na północy tajlandii przekąsek Miang Kham
W Laosie jest znana jako Phak lub Leut i dodaje się ją przede wszystkim do sałatek.
W Malezji używane są nazwy Pakok Kadok lub po prostu Kadok, a używa się jej m.in do sałatki Ulam.
W Wietnamie obowiązuje nazwa Lá Lốt, a liście służą do owijania kiełbaske Bo La Lot.
