Nazwa Chiński Imbir odnosi się właściwie do dwóch pokrewnych z sobą roślin Boesenbergia Rotunda oraz Boesenbergia Pandurata. One z kolei są jedną z czterech przypraw określanych mianem Galangalu – Anglicy używają nazwy Fingerroot, czyli palczasty korzeń, bo faktycznie kłącza przypominają nieco palce. Najpopularniejszy jest w kuchni indonezyjskiej, a szczególnie jawajskiej (nosi tu nazwę Temu Kunci) oraz tajskiej (Kra chai, Ka chai, Gra chai, Ka Aen) gdzie jest najczęściej stosowaną ostrą odmianą galangalu – dodaje się m.in do kwaśnej pasty Nam Phrik Kaeng Som oraz leśnego curry Kaeng Pa Mu. Często wykorzystuje się także do rybnych curry.
[yellow_box]Odmiany galangalu: Wielki | Mniejszy | Kencur | Chiński Imbir[/yellow_box]
