Pierwsze wzmianki na temat tego cienkiego makaronu pochodzą z książki De arte Coquinaria per vermicelli e maccaroni siciliani (Sztuka gotowania varmicelli i sycylijskich maccaroni) słynnego Martino da Como. XV-wieczny kucharz, który gotował m.in. na Watykanie dla ówczesnych Kamerlingów, przedstawia kilka sposobów jego przygotowywania oraz suszenia na słońcu, które może trwać nawet dwa, trzy lata.
Z drugiej strony w XIV wieku pojawiły się wzmianki autorstwa Barnaba da Reatinis o lokalnych nazwach cienkiego spaghetti: w Bolonii nosiło ono nazwę Orati, w Wenecji Minutelli, w Reggio Fermentini, w Mantui Pancardell, a w Toskanii właśnie Vermicelle.
Do dziś jest to zresztą rodzaj cienkiego spaghetti o szerokości około 1,5 do 1,7 mm. Często sprzedaje się go jako makaron świeży.
Vermicelli to także nazwa odnosząca się do cienkich makaronów z Dalekiego Wschodu.
