month : 02/2014 116 w tej kategorii

Frikandel / Fricadelle

Frikandel to rodzaj niderladzkiego fastfoodu. Mielone mięso przygotowywane jak pulpety (w Danii Frykadele to właśnie małe pulpeciki), ale o kształcie kiełbasy. Wiadomo, że powstały w latach 50-tych ub. wieku, ale dokładne okoliczności ich narodzin nie są jasne. Holendrzy przekonują, że stało się to w roku 1954 roku. Wówczas zmiany w prawie towarowym spowodowały, że Gerrit de Vries, rzeźnik z Dordrecht, był zmuszony zmodyfikować recepturę swoich pulpetów zwanych tu gehaktballen. Produkt sprzedawał się jednak dobrze, więc zamiast zmienić recepturę nadał im nowy kształt i nazwę Fricadelle. Inna wersja powstania sięga 1958 roku, a jej autorem miałbyć Jan Bekkers, który w holenderskim Deurne założył całą faktorię produkowaną ten specjał. Jako że samą konsystencją i smakiem nawiązują do smażonych pulpetów, a kształtem do kiełbasy, to nigdy nie było dylematów ze sposobem ich serwowania. Zwykle robi się to w towarzystwie frytek oraz takich sosów jak majonez czy ketchup. Belgowie, którzy Frikandelle jadą rzadziej od Holendrów, wkładają je również do swoich bułek Mitraillette. ...

Mitraillette (Bułka nadziewana)

Mitraillette, tradycyjna przekąska Belgów, to po prostu kanapka przygotowana na bazie półbagietki (w dosłownym tłumaczeniu znaczy pistolet maszynowy). Pierwotnie nadziewało się ją tylko pokrojoną kiełbasą lub mięsem. Teraz dodaje się do niej także surowe warzywa (tzw. Curdites), sosy, a także frytki. To danie na szybko serwuje się zwykłe w kawiarniach i tzw. friteries, a wywodzi się ponoć z samej Brukseli, ale zyskało popularność w całym kraju. Sposób przygotowania ...

Les Chicons au Gratin (Cykoria zapiekana)

Cykoria to obok brukselki narodowe warzywo Belgów. Zapiekanie ją pod beszamelem i serem to najpowszechniejszy sposób serwowania. Tak zapieczone cykorie zwykle podaje się ze Stoemp oraz jasnym pilsnerem lub białym winem, np. ze szczepu sauvignon ...

Cykoria

Cykoria, a ściśle rzecz ujmując Cykoria Podróżnik (łac. Cichorium intybus), wywodzi się z basenu morza śródziemnego. W wersji dzikiej listki cykorii rosną na łodydze luźno i mają długi lancetowany kształt (są nieco podobne do mniszka lekarskiego) - zobacz też . Jej znana dzisiaj postać biało-zielonych kolb została wyhodowana dopiero w 1830 roku w brukselskim ogrodzie botanicznym, a właściwie w jego piwnicach. To wówczas odkryto, że zagrzebane w ziemi pędy są bardzo smaczne. W Belgii upowszechnienie tego warzywa przypadło na połowę XIX wieku. Belgowie poddają ją w najróżniejszych wersjach, nawet jako puree, ale najpopularniejsze danie z Cykorii to Les Chicons au Gratin. Resztę Europy cykoria podbiła dopiero 100 lat później – tutaj, przede wszystkim we Włoszech, wcześniej była już znana inna jej odmiana Radicchio, zwana też czerwoną cykorią. Włosi, a zwłaszcza Rzymianie preferują cykorię odmiany catalogna, z której przygotowują tylko w świętym mieście podawany przysmak, Preboggion. Nie mniej popularna jest nieco gorzkawa cykoria polna. Wiosną jada się ją jako sałatkę, a jesienią gotuje, a potem doprawia olejem i cytryną, albo podsmaża na oliwie z czosnkiem i papryką pepperoncino. Używa się także korzenia, który po ususzeniu i zmieleniu imituje kawę (dzięki zawartości inuliny) ...

Boulet à la Liégeoise (Klopsiki z Liege)

Boulet à la liégeoise to tylko z pozoru zwykłe pulpety, chociaż dość duże (coś na miarę polskich klopsów). Samo mięso faktycznie podobne jest do znanej u nas wersji. W tej specjalności z belgijskiego miasta Liege najbardziej charakterystyczny jest sos w którym przyrządza się pulpety. Nazywa się Sauce Lapin chociaż z królikiem (fr. lapin) nie ma wiele wspólnego - wywodzi się od Géraldine Lapin, mieszkającej w Liege na przełomie XIX i XX wieku. To słodko-kwaśny sos, którego kluczowym składnikiem jest owocowy syrop z Liege. W samym mieście potrawa traktowana jest bardzo poważnie - w 1996 roku powołano do życia nawet bractwo Confrérie du Gay Boulet, które dba o tradycję i co roku przyznaje tzw. kryształowy Boulet, dla restauracji serwującej najbardziej prawdziwe klopsy. ...

Sirop de Liège

Sirop de Liège zrodził się jako sposób na konserwowanie takich owoców jak jabłka czy gruszki. Mieszkańcy belgijskiego Liege i okolic swój sos przygotowywali jako rodzaj konfitury. W ich przypadku nie smażono jednak całych owoców, ale podgrzewano tylko sos z nich wyciśnięty. Redukowany był tak długo, aż zmienił się w rodzaj melasy czy też właśnie syropu. Stosowany jest na różne sposoby: do słodzenia, smarowania kanapek, a także jako dodatek do dań - używa się go m.in. do pulpetów z Liege. Dziś jego produkcja skupiona jest w Pays de Herve, a najbardziej znany jest syrop Meurens z miasteczka Aubel. Równolegle kwitnie też produkcja rzemieślnicza (na zdjęciu syrop domowej roboty, produkcyjne zwykle są nieco gęstsze i ciemniejsze). ...

Filet Americain / Kannibaal (Belgijski tatar)

Wbrew nazwie Filet Americain nie jest ani rodzajem steku, ani nawet nie ma bezpośrednich związków z Ameryką. To po prostu rodzaj belgijskiego tatara. Tutaj bardzo drobno mieloną wołowinę (zwykle polędwicę, stąd nazwa filet) doprawia się bardziej bogato niż w Polsce. Poza siekaną drobno cebulą (świeżą lub marynowaną), oliwą czy żółtkiem, dodaje się też kapary oraz siekaną pietruszkę. Zamiast Maggi dodaje się za to sos Worcestershire, ale także tzw. Sauce américai...

Maggi

Maggi nie jest wyłącznie marką przyprawy do zup należącą do szwajcarskiego Nestle. To sos, którego recepturę w 1872 roku opracował szwajcar włoskiego pochodzenia Julius Maggi. Pierwotnie opierał się na wyciągu z lubczyka (dziś w recpturze dominują takie składniki jak: woda, sól, wzmacniacz smaku (glutaminian monosodowy E 635), ocet, glukoza, ekstrakt drożdżowy, aromat), a swoim smakiem nawiązywał do takich sosów jak brytyjski Worcestershire - słony i kwaśny. Szybko ...

Boterhammen / Butterbrot (Kanapki)

Flamandzkie Boterhammen czy też niemiecki Butterbrot należy tłumaczyć po prostu jako chleb z masłem. Z biegiem czasu określenie to nabrało jednak szerszego znaczenia - dziś oznacza kanapkę jako taką (бутерброд takie samo znaczenie ma także w Rosji). Boterhammen odnosi się jednak zwykle do kanapek (często składanych) z tradycyjnego, ciemnego chleba pieczonego w prostokątnej formie.