Bez kategorii 129 w tej kategorii

Mirt Cytrynowy

Mirt Cytrynowy (łac. Backhousia citriodora) swego czasu zyskał przydomek „króla ziół cytrynowych”. To najtrafniejsze określenie tej rośliny wywodzącej się z Australii - nie należy jej mylić ze śródziemnomorskim Mirtem, którego jest dalekim krewnym. Olejki eteryczne zawarte w liściach mają bowiem zapach czystszy nawet od tych z Trawy Cytrynowej czy też Kaffiru. Stąd wzięło się jego wielce uniwersalne zastosowanie: od przyprawy do makaronów czy pieczonych ryb, aż po ...

Tamaryndowiec Aksamitny / Asam Keranji

Tamaryndowiec Aksamitny (łac. Dialium indum) to rosnąca w środkowej Afryce i Azji tropikalna roślina wydająca jadalne owoce wielkości winogron. Twarda, ceimna skórka kryje słodko-kwaśny czerwony miąższ. Z tego względu ma podobne zastosowanie do popularnego w Indonezji oraz Malezji Tamarydnowca (stąd nazwa). Sprzedaje się go tutaj w formie wysuszonej oraz sproszkowanej i nazywany jest Asam Keranji. W sąsiedniej Tajlandii, gdzie obowiązuje nazwa Luk Yee, po podsuszeniu owoce ...

Mięta Długolistna

To gatunek Mięty o charakterystycznych wydłużonych liściach (łac. Mentha longifolia). Powszechnie występuje w Afryce północnej i zachodniej oraz Europie (także w Polsce). Stał się bazą do wyhodowania Mięty Zielonej.

Mięta Pieprzowa / Peppermint

Mięta Pieprzowa (łac. Mentha × piperita) jest XVIII wiecznym wymysłem angielskich botaników. To krzyżówka Mięty Zielonej i Mięty Nadwodnej. Liście ma owalne, nieco wydłużone, czasem szpiczaste. Dziś jest jednym z najpopularniejszych rodzajów mięty w całej Europie ...

Mięta Zielona / Mięta Marokańska / Nana

Ten rodzaj Mięty wywodzącej się z Bałkanów to według niektórych botaników krzyżówka Mięty Długolistnej i Mięty Okołolistnej – miała się pojawić w połowie XIX w. w Grecji. Tutaj, znana jako Diosmos lub Duosmos (gr. δυόσμος), jest też najbardziej rozpowszechniona. Uprawiana jest głównie w Tracji i Macedonii. Grecy uznają ją za zioło stymulujące, bogate w żelazo, wapń i witaminy. Mięta zielona (łac. Mentha spicata) ma kilka odmian. Jedną z nich jest ...

Mięta

Cechą charakterystyczną Mięty jest zawartość olejków eterycznych w skład których wchodzi mentol – alkohol odpowiadający za przenikliwy ostry smak. W Polsce rzadko kiedy wyodrębnia się poszczególne gatunki mięty (za wyjątkiem Mięty Pieprzowej), a jest to cała gama różnego rodzaju roślin obejmujących 30 gatunków i kilkanaście krzyżówek. Rozprzestrzeniły się na całym świecie, ale mięta najpopularniejsza pozostaje w swoim mateczniku, czyli basenie Morza Śródziemnego. Szczególnie powszechna jest w jego wschodniej części - w Libanie i na Bliskim Wschodzie oraz w Turcji. Trafia tu nie tylko bezpośrednio do potraw, lecz także mieszanek przyprawowych takich jak Dukkah czy Baharat, a także używana jest do aromatyzowania serów, takich jak turecki Hellim Peynir. ...

Kolendra Boliwijska / Papalo / Quillquiña

Kolendrę Boliwijską (łac. Porophyllum ruderale) zwana też Kolendrą Letnią określa się jako coś pomiędzy rukolą, rutą a kolendrą, z którą zresztą nie jest spokrewniona. Rośnie w Ameryce południowej i środkowej – gdzie nazywa się ją: Quillquiña, Quirquiña, Quilquiña, Killi, Papalo, Tepegua czy też Pápaloquelite – i dodaje się jako przyprawa do sals.

Kolendra Delfinia

Tak jak zwykłą Kolendrę, ze względu na kształt liści można pomylić z pietruszką, tak jej rzadsza odmiana Kolendra Delfinia (łac. Coriandrum sativum delfino) ma liście drobne i podobne nieco do koperku. Żeby było trudniej jej smak to coś pomiędzy kolendrą a pietruszką, z dodatkowym aromatem cytryny.

Kolendra

To jedno z niewielu ziół, które do gastronomii dostarczają zarówno liście, ziarna jak i korzenie. Chociaż dziś jest flagowym dodatkiem w kuchni Tajskiej czy Meksykańskiej, to Kolendra (łac. Coriandrum sativum) w rzeczywistości ma korzenie dużo bliższe – wywodzi się z basenu Morza Śródziemnego. Jest to więc rzadki przypadek aby przyprawa migrowała z Europy do Azji czy Ameryki. Wielu językoznawców wywodzi jej nazwę od Ariadny córki kreteńskiego króla Minosa. Najpierw w Epoce Mykeńskiej (w piśmie linearnym B) nazwa została ponoć zmieniona na przydechowe Koriadnon, aby stać się później grecki Korianon oraz rzymskim Coriandrum. Prostsza etymologiczna teoria nazwę wiąże z greckim koros oznaczającym pluskwę - chodziło ponoć o mdlący zapach liści i niedojrzałych ziaren. Jakkolwiek by nie było ze względu na podobieństwo liści nazywa się ją także Chińską ewentualnie Arabską Pietruszką (niekiedy też Polskim Pieprzem). Wynika to z faktu, iż w kuchni śródziemnomorskiej liście jadane były dość rzadko - preferowano liście pietruszki, a używano ziaren kolendry – i zwyczaj ten przywędrował właśnie z dalekiego wschodu. Intensywnie aromatycznej naci używa się zresztą także w Ameryce (m.in. do meksykańskich sals) gdzie obowiązuje nazwa Cilantro. W Europie gdzie wcześniej jadano ją przede wszystkich na wschodzie liście kolendry zaczęły zdobywać na znaczeniu w ostatnich latach wraz z rozpowszechnieniem się zdrowszych form żywności – kolendra jest nie tylko antyoksydantem, ale także wpływa na obniżenie cholesterolu. Wcześniej w basenie morza śródziemnego używano miażdżonych ziaren kolendry, którymi przede wszystkim aromatyzowano mięso. Jest to zresztą równie popularne na dalekim wschodzie oraz w Meksyku. W Azji południowo-wschodniej używa się także korzeni kolendry, które mają jeszcze bardziej intensywny zapach niż same liście. Mniej intensywny jest za to aromat tzw. Kolendry Delfiniej Zarówno na Dalekim Wschodzie, w kuchniach Arabskich jak i w Ameryce środkowej liści kolendry używa się głównie do posypywania wszelkich dań - sałatek, potraw z woka czy zup - tak jak np. pietruszką doprawia się wszelkie włoskie makarony. Siekane liści oraz mielone ziarna są za to składnika past i sosów. W Tajlandii są to przede wszystkim pasty Kaeng (Curry), ale także past chili Nam Phrik oraz sosy do maczania Nam Chim / Nam Jim, a w Meksyku wszelkiego rodzaju Mole, a w Tunezji Harisa, a przede wszystkich Chermoula, gdzie świeże liście kolendry stanowią bazę pasty. Kolendra wchodzi też w skład mieszanek przyprawowych. Tunezyjski Tābil bazuje na ziarnach kolendry, a w malajskiej Rempah maja istotny udział. Poza tym pod każdą szerokością geograficzną od Indonezji, przez Bliski Wschód, a na Meksyku kończąc aromatem kolendry przesiąkniętych jest bardzo wiele klasycznych potraw - mielone ziarna najczęściej towarzyszą daniom mięsnym. Lista poniżej. ...