Pan czy też Pane to po prostu włoskie określenie chleba. Rodzajów pieczywa jest na półwyspie Apenińskim bardzo wiele, wszystkie uzależnione od regionu pochodzenia. Najsłynniejsze są chleby toskańskie gdzie często zastępują makaron, nie mniej wysoko ceni się także te z południa.
Chleb z Toskanii:
Pane sciocca czyli chleb bez dodatku soli.
Pan di ramerino – jest to znany toskański chleb rozmarynowy. Tradycyjnie był wypiekany w Wielki Czwartek. Wówczas zdobiono go znakiem krzyża i sprzedawano pod kościołem – czynili to wędrowni handlarze chlebem zwani semellai. Do dziś ciasto zagniata się w podobny sposób dodając do niego cukier, siekany rozmaryn oraz rodzynki. Obecnia jada się go jednak już cały rok
Pane con i grassetti – jest to chleb z okolic Garfagnana, a wypieka się go z dodatkiem skwarek wieprzowych.
Pane con l’uva – jest to słodki chleb popularny przede wszystkim w Lomardii i Toskanii. W okolicach Mediolanu przybiera on jednak formę małych zwijanych bułeczek i jest jadany w czasie Wielkiej Nocy. Toskańczycy robią z niego placek, przetykają go czerwonymi winogronami i posypują cukrem. Tutaj zazwyczaj jada się go na jesieni jako deser i jest podawany w towarzystwie fig.
Pan maroko – ten chleb powstaje z połączenia, w równych proporcjach mąki pszennej i kukurydzianej. Swoją nazwę, zawdzięcza nadziewaniu ciasta piniami, a przede wszystkim rodzynkami.
Pane classico integrale – w przeciwieństwie do większości chelbów jest on wypiekany nie z miękkiej mąki grano tenerao, ale semoliny, czyli grysiku pozyskiwanego z twardej pszenicy durum. Poza tym jest to pieczywo niesolone.
Pan di granturco – jest to chelb wypiekany z mąki kukurydzianej
Pane pazzo – to popularny w Toskanii chelb z dodatkiem pieprzu
Pane di Radicofani – do tego chelba mieszkańcy Radicofani (okolice Sienny) dodają winogrona, pieprz oraz miód.
Pan co santi – to tzw. chleb świętych. Ciasto jest więc mocno wzbogacone: orzechami, rodzynkami, miodem, pieprzem i oliwą.
Pane dicembrino – chleb „grudniowy” nadziewany jest orzechami, rodzynkami, miodem oraz dynią.
Panforte – to rodzaj popularnego w Toskani chelba korzennego
Chleb z Apulii:
Pane di Altamura – W apulijskiej Altamurze długą tradycję ma wypiekanie chleba z semoliny. Do jego wyrobu używa się wyłącznie czterech odmian pszenicy durum: Appulo, Arcangelo, Duilio i Simeto, uprawianych w okolicach Altamury. Ważne jest też aby wypiekać go w piecach opalanych drewnem lub gazem. Spełniając te kryteria Pane di Altamura jest produktem objętym ochroną regionalną DOP. Popularność zdobył jednak w całych włoszech i dziś wypieka się go wszędzie. Pane di Altamura osiaga niekiedy bardzo pokaźne rozmiary – nawet 20 kg.
Pane casarecio – to klasyczny apulijski chleb domowy (casarecio) najbardziej popularny w całej prowincji. Wypieka się go z mąki, soli, wody i drożdży. Dziś mało kto piecze go jednak w domu, a raczej kupuje w piekarni.
Puccia di pane – ten chleb wywodzi się z Lecce, a zdobył popularność także w Brindisi oraz Ostuni. Owalny, pszeniczny bochenek nadziewany oliwkami jest poświęcony Maryi i jej czystości. Dlatego po upieczeniu jeszcze raz jest obtaczany w mące.
Chleb z Kampanii
Pane dei Camaldoli – to duży chleb (do 3 kg) o jasnożółtym miąższu popularny w Neapolu. Swoją nazwę zawdzięcza pobliskim wzgórzom Camaldoli, gdzie pierwotnie był wyrabiany. Określa się go także mianem Pane cafone czyli chleb wiejski.
