Toskańska Panzanella dziś króluje już w całych środkowych włoszech – Umbrii, Marche i Lacjum, gdzie przypomina jednak raczej kanapkę z warzywami (tak jak na poniższym filmie). Pierwotnie był to stosowany latem sposób na zutylizowanie czerstwiejącego już chleba, który w Toskanii jest tym czym makaron w pozostałych częściach Włoch – podobnie jak w przypadku Pappa al Pommodoro. Panzanellę zwykle jadało się jako drugie śniadanie lub podwieczorek. Kromki pieczywa były namaczane w wodzie, kruszone i łączone z akurat dostępnymi warzywami – przede wszystkim pomidorami, cebulą i ogórkiem – oraz przyprawami. W tym względzie ma sporo wspólnego z inną śródziemnomorską, wiejską sałatką – grecką Horiatiki.
Do sałatki konieczny jest chleb dobrej jakości.
W ostatnich dekadach do przepisu za często zresztą wprowadzać istotne modyfikacje – czerstwy i namoczony wodą chleb wielu osobom nie smakuje, często zastępuje się go więc skropionymi oliwą kawałkami pieczywa zrumienionymi na patelni.
Składniki:
– 3 kromki czerstwego pieczywa (najlepiej niesolonego)
– 3 pomidory pokrojone na plasterki
– czerwona cebula pokrojona na plasterki
– ogórek pokrojony na plasterki
– kilka listków bazyli porwanych na kawałki
– 3 łyżki oliwy extra vergine
– łyżeczka białego octu winnego
Przygotowanie:
- Chleb skropić wodą i odstawić aby spęczniał (ew. od razu pokruszyć, skropić nie wodą ale dodatkową oliwą i zrumienić na patelni)
- Ogórki posolić i odstawić aby puściły sok. Po kwadransie sok odlać, ogórki opłukać i odstawić aby przeschły.
- Chleb pokruszyć i wyłożyć nim dno glinianego półmiska.
- Na pieczywie ułożyć pomidory, ogórki i cebulę.
- Oliwę wymieszać z octem. Podlać nimi sałatkę.
- Całość doprawić solą i pieprzem. Dodać bazylię, wymieszać i odstawić na 10 minut.
Panzanellę można wzbogacić dowolnymi innymi dodatkami, tak warzywami jak i ziołami, a nawet bardzo lubianą w toskanii fasolą.
(Na poniższym filmie dwie wersje Panzanelli – z Toskanii oraz z Rzymu)
