Curry to największe uogólnienie jakie Europejczycy uczynili w stosunku do kuchni azjatyckiej. Generalnie jest to nazwa utworzona kilka wieków temu przez Anglików dla opisania tamilskiego słowa Kari. W bezpośrednim tłumaczeniu oznacza ono po prostu warzywa, ale w Indiach odnosi się też do sosów warzywnych i mięsnych podawanych jako dodatek do pieczywa lub ryżu. Z tego względu jest ono nie bardziej precyzyjne niż używane w Europie Środkowo Wschodniej słowo gulasz.
Brytyjczycy definicję Curry znacznie zresztą poszerzyli. Przede wszystkim w ten sposób zaczęli określać wszystkie azjatyckie sosy mięsno-warzywne, czy to w Indiach, na Cejlonie, w Tajlandii czy na Filipinach. Poza tym słowo Curry zaczęli także odnosić do liści drzewa Murraja Koeniga używanych do doprawiania sosów, a także całych zestawów przypraw oraz pasty na bazie których przygotowywane są te dania (m.in. tajskich Nam Phrik Kaeng). Na potrzeby kulinarne Anglików sporządzono zresztą ich własną wersję mieszanki przyprawowej Curry, która jest m.in. bazą dla słynnego Kurczaka Koronacyjnego. W Indiach podstawową mieszanką przyprawową używaną do doprawiania curry jest za bowiem Garam Masala.
W zależności od kraju można więc spotkać różne odmiany tego typu dania, których rozwój i rozprzestrzenianie były zresztą stymulowane m.in. przez hinduskich imigrantów:
– Kari i podobne do niego potrawy w różnych Indyjskich kuchniach – od Tamilskiej i Bengalskiej aż po Pendżabską i Pasztuńską.
– Kaeng w Tajlandii
– Ca ri w Wietnamie
– Kare w Japonii
– Gulai, Kari oraz Kare w Indonezji i Malezji – m.in. Gulai Kambing – które bardziej niż hinduskie curry przypominają tajskie Kaeng
W tych samych krajach funkcjonują też podobne do curry ale rdzenne dania, takie jak indonezyjskie Rednang czy Opor Ayam. Również one przez europejczyków często w uproszczeniu zwane są Curry.
