Paccheri (Paccheri Ripieni)
Paccheri to neapolitański makaron, nieco krótszy niż
Cannaelloni. Swoją nazwę wywodzi z greki -
πας oznacza
wszystko, a
χειρ to
ręka.
Greccy osadnicy na długo zadomowili się bowiem w południowych
Włoszech, w szczególności w
Kampanii. Trudno znaleźć jasne uzasadnienie, ale tę zbitkę słów tłumaczy się jako
plaśnięcie dłonią - chodzi ponoć o to, że gdy jada się Paccheri podawany z gęstym sosem wydaje charakterystyczny odgłos przypominający uderzenie otwartą dłonią.
...
Abbacchio al Forno con Patate (Jagnięcina pieczona z ziemniakami)
Jagnięcina od wieków była w Rzymie i całym
Lacjum bardzo popularna – pokaźne hodowle owiec prowadzone są na obszarze tzw. Pontyjskich Błot.
Abbacchio al Forno con Patate czyli jagnięcina pieczona z ziemniakami, ponadziewana
czosnkiem oraz
rozmarynem to jeden z najbardziej klasycznych sposobów jej przygotowywania i to nie tylko we
Włoszech. W rzymskim jadłospisie pojawiała się zazwyczaj na okoliczność dwóch największych świąt kościoła katolickiego –
Bożego Narodzenia oraz
Wielkanocy.
Podobny, tyle że zakrapiany
cytryną przepis na jagnięcinę mają grecy ze swoją
Arni Sto Furno.
...
Jota (Zupa fasolowa)
W późnej łacinie słowo
jutta oznaczało rosół lub dowolną cienką zupę. To właśnie od niego mieszkańcy
Triestu wywodzą nazwę swojego dania narodowego
Jota (chociaż niektórzy wskazują na celtyckie korzenie). Ten rodzaj
fasolówki od wieków był posiłkiem biedoty. Z czasem danie stało się coraz bogatsze i dziś nie przypomina już taniej rzadkiej zupki ale wręcz danie jednogarnkowe. Potrawa ta popularna jest także w sąsiedniej
Słowenii oraz
Chorwacji, szczególnie w rejonie
Istrii - Chorwaci używają zresztą nazwy
Istarska Maneštra (nie mylić
Maneštrą), chociaż sami mieszkańcy tego rejonu stosują raczej określenie
Zimska Maneštra, jako że tę treściwą zupę jada się zwykle zimową porą.
Transgraniczność Joty wynika z faktu, że chociaż Triest to część włoskiej
Friuli-Wenecji Julijskiej i właśnie na nim
Włochy się kończą, to przez wieki wpływy
Wenecji (Istria była jej częścią) sięgała znacznie dalej na tereny
Bałkanów. Panuje tu znacząca jednorodność kulturowa pogranicza.
Zobacz również:
Minestra di Fagioli e Orzo.
...
Kartoffelsalat (sałatka ziemniaczana)
To najbardziej klasyczne danie środkowej europy. Jadane w Niemczech,
Czechach,
Austrii i Polsce bazuje na najbardziej powszechnym i najtańszym warzywie czyli
ziemniakach. To właśnie one spowodowały, że sałatka ziemniaczana wraz z emigrantami świetnie odnalazła się także w Ameryce.
Jej odmian jest tyle samo ile regionów z których się wywodzi. W południowych Niemczech
Kartoffelsalat np. podawana na ciepło. Do ziemniaków dodaje się jabłka,
cebulę,
szczypiorek,
pikle, wędlinę i co tylko przyjedzie do głowy. Sos do niej przygotowuje się zarówno na bazie oleju,
majonezu,
jogurtu a nawet wytapianego
łoju.
Kartoffelsalat je się zarówno jako proste pierwsze danie jak i w postaci dodatku do mięs. Powszechność sałatki powoduje, że nie ma ona kanonicznej receptury. Tylko jedna rzecz się w niej nigdy nie zmienia - ziemniaki.
...