Galleta Marinera, znana także jako Bizcocho de Mar, a także Galleta de Mar, który w zachodniej części Hiszpanii – m.in. w Galicji – a także w Portugalii można je spotkać także pod nazwą Bolachas. To rodzaj twardego, podwójnie wypiekanego herbatnika czy też krakersa przez wieki bardzo powszechnego na Półwyspie Iberysjskim. Taka metoda produkcji zapewniała trwałość i została opracowana przede wszystkim dla potrzeb żeglarzy wyprawiających się na długie morskie podróze, podczas których świeży chleb szybko by się psuł. Tymczasem odpowiednio przechowywany Galleta Marinera miał trwałość sięgającą nawet dwóch lat. Sama nazwa nawiązuje do katalońskie słowa Galettes oznaczającego ciasto (podobne znaczenia ma zresztą także we Francji, patrz: Galettes), a Marinera i de Mar nawiązują do morskich tradycji kulinarnych. Bizcocho odnosi się z koleji do procesu podwójnego wypieku.
O powszechności oraz uniwersalności tego pieczywa świadczy fakt, że stanowiło ponad połowę dziennego zapotrzebowania kalorycznego na statkach. Ze względu na twardość, często był rozkruszany na drobne kawałki, a następnie moczona w wodzie, zupie lub nawet w wodzie morskiej, aby ułatwić jej jedzenie. Obecnie Galleta Marinera straciła na znaczeniu ze względu na nowoczesne metody przechowywania żywności, ale tradycja jej wypieku przetrwała w niektórych nadmorskich regionach Hiszpanii oraz na wyspach, takich jak Wyspy Kanaryjskie.
Zazwyczaj ma płaski, okrągły kształt, często niewielkich rozmiarów. Krótka lub zerowa fermentacja ciasta sprawia, że Galleta Marinera ma bardzo mało miękiszu, jest niemal bezmączna i bardzo zbita, procesu podwójnego wypieku (czasem nawet czterokrotnego) skutecznie odwadnia produkt.
