Pauillac to nie tylko wielkie wina. Jak wskazuje nazwa jednego z pięciu Premier Grand Cru, Chateau Mouton, na tych najcenniejszych ziemiach Bordeaux wypasano owce i to dające mięso niezwykłej jakości.
Przez wiele wieków pasterze z głębi kraju korzystali bowiem z faktu, iż nad Atlantykiem zima przebiega łagodnie, a trawa zawiera sporo soli i jodu. Wraz z nadejściem jesieni, po winobraniu przepędzali swoje owce właśnie do Puillac. Winiarze też na trym korzystali, bo zwierzęta w tym czasie doskonale nawoziły im ziemię. Pozostawały tu do marca, kiedy to znaczna część owiec była sprzedawana na okoliczność nadchodzącej Wielkanocy. W XIX wieku okazało się, że jagnięcina wypasana w Medoc ma niepowtarzalny smak i osiąga na rynku najwyższe ceny. Tutejsi rolnicy postanowili więc określić ją mianem Agneau de Pauillac, a w 1985 zarejestrowali ją jako własną markę z własną pieczęcią jakości.
Dziś, rzecz jasna ,w eleganckich Chateau Mouton, Chateau Lafite czy Chateau Latour owiec się nie wypasa – jagnię z Pauliac sprowadza się z całego Bordeaux.
Doskonała Jagnięcina to we Francji nie tylko Medoc. Nie ustępuje mu m.in. mięso owiec, hodowanych nieco na zachód w departamencie Lot. Wyhodowaniu tu endemiczną rasę owiec Caussander. Poza doskonałym mlekiem, dają one również bardzo chude oraz kruche mięso, co zawdzięczają życiu na jałowym płaskowyżu Quercy.
To zresztą tylko jedna z trzydziestu ras owiec hodowanych we Francji. Na szczególną uwagę zasługuje co najmniej osiem:
– Berrichone du cher hodowane w centralnej i południowo-zachodniej Francji.
– Bleu de Maind to duże owce o charakterystycznej, dużej głowie. Hodowana na zachodzie.
– Charmoise dominuje we Francji środkowo-zachodniej. Rasa drobna i mało wymagająca.
– Ile de France jak sama nazwa wskazuje hodowane we Francji centralnej na mięso i wełnę.
– Lacaune daje mleko na słynny Roquefort i inne sery owcze, ale także dość chude mięso
– Mouton Charolaise to odpowiednik krów Charolais wśród owiec. Również hodowane są w Burgundii.
– Mouton Vandeen
– Rouge de l’est
Poza samymi gatunkami we Francji istnieje także podział owiec według sposobu ich hodowli – i tak Agneaux de bergerie są hodowane w pomieszczeniach zamkniętych, a Agneaux de l’herbe to owce z wolnego wypasu.
